zaterdag 31 maart 2012

Dominicuskerk

Gisterenavond wandelden Ada en ik vanaf het Centraal Station van Amsterdam naar de Dominicuskerk, waar we een uitvoering bijwoonde van het Crea orkest.

In deze qua versiering zeer katholieke kerk met alle tierelantijntjes, die je bij het katholicisme verwacht, werd door dit voornamelijk uit studenten bestaande orkest "Die Unvollendete" van Franz Schubert gespeeld en na de pauze "Petrouchka" van Igor Stravinsky.
In de Dominicuskerk kwamen we mijn nicht Ina tegen, die net als wij naar een dochter kwam luisteren, die in hetzelfde orkest speelde. Uiteraard gingen we naast elkaar zitten om te luisteren naar dit mooie concert.
In deze volle kerk kwam het mooiste echter pas na het officiële gedeelte. Er volgde een door het voltallige orkest a capella gezongen werk van Rachmaninoff.

Een nummer, waar je kippenvel van kreeg, zo mooi. Af en toe kon je een speld horen vallen, zo breekbaar werd het gezongen.

maandag 26 maart 2012

50 jaar kunstijs


Nu het schaatsseizoen is afgelopen, is er meer tijd om boeken te lezen. Deze week moest ik op mijn werk de leestips maken: een kleine selectie uit de aanwinsten, die in "De Katwijksche Post" geplaatst wordt. Bij deze aanwinsten zat "50 jaar kunstijs" van schaatshistoricus Huub Snoep.
De flaptekst zegt dit: "Het is 50 jaar geleden dat de Jaap Eden-kunstijsbaan in Amsterdam in 1961 zijn poorten opende. Die eerste 400 meter-baan in Nederland luidde een nieuw schaatstijdperk in. De topschaatsers konden zich voortaan in eigen land gedegen op het seizoen voorbereiden; de tienduizenden schaatsliefhebbers hadden ’s winters voortaan tenminste vijf maanden ijs tot hun beschikking. En door de komst van kunstijs groeide Nederland in de afgelopen 50 jaar uit tot het sterkste schaatsland ter wereld."
De recensie, op grond waarvan bibliotheken hun boeken aanschaffen, luidt als volgt: "Dit onderhoudende boek is een ware geschiedschrijving geworden en beschrijft de enorme impuls die in Nederland aan het schaatsen is gegeven door de komst van vele overdekte 400 meter kunstijsbanen.
Onze toppers konden voortaan ook zomers dicht bij huis trainen. Er wordt teruggeblikt op het eerste internationale toernooi in ons land, de eerste televisiereportage met elektronische tijdwaarneming, de opkomst en successen van het damesschaatsen, de late erkenning van de sprint en de invoering van afstandskampioenschappen. Verder aandacht voor het mislukte profavontuur begin jaren zeventig van de twintigste eeuw, de revolutionaire ontwikkeling van kleding en materiaal, de introductie van wereldbekerwedstrijden en ploegenachtervolging, de opkomst van commerciele ploegen en de technieken om het ijs te verbeteren. Leuke wetenswaardigheden, waaronder overallstatistieken, staan in kaders geplaatst. In het tweede deel van het boek passeren 35 Europese, wereld- en Olympische kampioenen uit Nederland in korte stukjes de revue met hun palmares. Veel fraaie kleurenfoto's aanwezig. Kleine druk."
Kortom: een aanrader.
Huub Snoep schreef trouwens meer schaatsboeken, vaak als co-auteur, waaronder de klassieker "Het complete schaatsboek voor jong en oud", "Negentig jaar Elfstedentocht 1909-1999" en "Op smalle ijzers. Het ontstaan van het schaatstoerisme en de historie van de natuurijsklassiekers".



Als bibliothecaris kan ik maar een tip geven: lezen!!!

Armband gevonden in Den Haag


Zaterdagavond kwam ik terug van een fantastische dag in Thialf in Heerenveen. Helaas miste ik op Den Haag Centraal precies de aansluitende trein naar De Vink. Ik wandelde wat rond op het inmiddels afgekoelde station en vond op perron 7, waar ik de stoptrein van en naar Haarlem zou nemen, een armband.
Uiteraard nam ik de armband mee en zocht naar een manier om deze armband weer bij de rechtmatige eigenaar terug te krijgen. Zodoende plaatste ik deze tekst op www.doormijverloren.nl : "Armband gevonden op perron 7 van Centraal Station" onder het kopje "Armband gevonden in Den Haag".
Om het bereik wat te vergroten, zette ik dit ook op Twitter: Armband gevonden in Den%20Haag http://www.doormijgevonden.nl/bekijk.php?id=40479 zodat de kans groter is, dat de rechtmatige eigenaresse, want daar ga ik voor het gemak maar van uit, haar armband terug kan krijgen.
Ik geef verder geen beschrijving van de armband. De eigenaresse zal deze ongetwijfeld aan mij kunnen geven, zodat dit mijn verificatiemiddel is.

donderdag 22 maart 2012

De NS zet de postkoets in

In het buitenland heb je regelmatig stakingen in het openbaar vervoer. Met name de medewerkers van de spoorwegen zijn dan vaak als staker ingeschreven.

Wij hebben dat niet nodig. Sinds de privatiseringsrage ons lage landje bereikte, hebben wij de puike samenwerking tussen de NS en Prorail.

Na de sneeuwbuien op 3 februari was het spoorverkeer een week ontregeld.

Vanmorgen kwam op de radio in het nieuws, dat door een wisselstoring het hele treinverkeer rond Amsterdam en Schiphol plat lag. Normaal hoor je dan, dat de NS bussen inzet. Zo niet dit keer.
Dus ik zat te denken, welk alternatief de NS haar klanten vandaag aan zou bieden. De postkoets wellicht?

Later bleek, dat de NS toch bussen ingezet had, maar het stil had gehouden. Leuk voor degenen, die op een station zaten te wachten. Ik denk, dat een simpele basiscursus "klantvriendelijkheid" hier niet voldoende meer is. Hoeveel ellende moet er nog over de reizigers uitgestort worden, voor deze idiote privatisering wordt teruggedraaid?
Ik moest voor een cursus naar Hoofddorp. Het ging om "voordeel met je biebpas".
Het was een vervolg op de basiscursus, die ik een maand geleden had gevolgd. Nu was ik toch al van plan geweest om op de fiets naar Hoofddorp te gaan, dus mij maakte het verder niet uit. Het was prachtig fietsweer en de 26 km naar Probiblio waren geen straf, ondanks de noordoostenwind.
Ik kwam om half 10 aan, waar bleek, dat er nog maar een handvol cursisten was. Het begin werd een half uur uitgesteld. In de tussentijd kon ik even bijpraten met Pieter Mulder, met wie ik eind jaren '70 aan de Frederik Muller Akademie de opleiding voor bibliothecaris volgde. Van het schoolgebouw aan de Keizersgracht was het maar een klein stukje lopen naar onze stamkroeg "Piepel", waar we heel vaak over muziek zaten te bomen.

Om 10 uur begonnen we en 1 voor 1 druppelden de cursisten binnen. Uiteindelijk zouden ongeveer 20 van de 30 cursisten op komen dagen. We kregen uitgelegd, hoe je partners moet benaderen, waarbij de bibliotheek in ruil voor kortingen op vertoon van een bibliotheekpas extra klandizie op kan leveren. Een duidelijke win-win situatie.
Aan het eind van de ochtend werden een paar vrijwilligers gevraagd om zo'n gesprek met een partner te voeren. Er was juist een mooi plan aan mijn brein ontsproten. Mijn partner zou iemand van de KNVB zijn. In ruil voor een tweede toegangskaartje gratis bij de Europese kampioenschappen voetbal, leverde ik de KNVB een gloednieuwe doelgroep: vrouwen boven de 45 jaar. Het grote voordeel hierbij: er zitten geen hooligans tussen!
Ik moet zeggen: mijn gesprekspartner was af en toe lichtelijk verbijsterd.
Na de lunch zat onze cursus er op en fietste ik door naar de nieuwe bibliotheek van Hoofddorp. Mijn vriend en collega Bas Warnink was jarig, dus daar ik toch in de buurt was, kon ik hem mooi persoonlijk gaan feliciteren.
Op de terugweg reed ik bij mijn zus Annie langs, die gisteren jarig was. Zo kon ik ook mijn oudste zus feliciteren. Op deze wijze verenigde ik het nuttige en het aangename. Wat ook heel aangenaam was, was de wind in de rug op weg naar Leiden, zodat ik ook nog kon kijken naar een deel van het WK afstanden in Heerenveen.

woensdag 21 maart 2012

Een nieuwe lente

Een nieuwe lente en een nieuw geluid:
Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit,
Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht
In een oud stadje, langs de watergracht.

Deze openingszinnen van het gedicht de "Mei" van Herman Gorter. De "Mei" is een hoogtepunt in de Nederlandse dichtkunst.

Gisteren is officiëel de lente begonnen.

Op onze trouwdag dit jaar. Daar ik mij die dag nog goed heugen kan, ook als is het inmiddels al weer 29 jaar geleden, durf ik hier te stellen, dat het weer op 20 maart 1983 een stuk slechter was. Onze trouwdag en onze huwelijksreis door België kenmerkte zich door overvloedige regenval. De weersverwachting voor de komende weken ziet er gewoon goed uit. Lekker lenteweer.

Ondertussen gaat maart 2012 richting recordwarmte. Het extreme weer van de afgelopen 2 jaar lijkt verlengd te gaan worden.
Intussen ben ik al weer plannen aan het maken voor het overzomeren. Want waar veel sporters overwinteren, doen schaatsers aan overzomeren. Op allerhande wijze werken ze aan de conditie voor het komende schaatsseizoen. En vergis u niet: de vorm in de wintermaanden wordt in de zomer gekweekt!
Dat kan op allerhande manieren: fietsen en wielrennen, hardlopen, skeeleren en natuurlijk de droogtraining. De een vindt dit leuker, de ander heeft baat bij een andere trainingsvorm. Ik gebruik ze allemaal, zij het in verschillende gradaties.
De eerste piek komt op 20 mei te liggen, bij de marathon van Leiden.
Een tweede piek staat gepland in het weekeinde van 15 en 16 december.

Op zaterdag 15 december staat IJsstrijd aangekondigd op Flevonice ten behoeve van de Nierstichting, op zondag 16 december de 1000 rondjes van Leiden. Dit regionale evenement gaat geld inzamelen voor de Monique Velzeboer Foundation. De voormalige Olympische kampioene shorttrack is als gevolg van een knal tegen de boarding gehandicapt geraakt en zet zich nu in voor gehandicapte kinderen.

Ik kom voor een dilemma te staan. Ik ben wel een kilometervreter, maar 2 dagen achtereen 200 kilometer schaatsen is toch iets teveel met mijn teer gestel.

Ik zal dus moeten kiezen. Het makkelijkste is om twee dagen achtereen 100 km te schaatsen, maar de echte uitdaging ligt er toch in om deze afstand op 1 dag af te leggen. Ik ga er van uit, dat degenen, die mij gesponsord hebben voor de Nierstichting er geen bezwaar tegen zullen hebben, dat ik die Alternatieve Elfstedentocht in Leiden afleg bij de derde editie van de "1000 rondjes van Leiden".

Alleen de Elfstedentocht kan er nog voor zorgen, dat ik elders ga schaatsen.

vrijdag 16 maart 2012

Fotowedstrijd



Afgelopen week verliep de termijn, waarin je foto's van de afgelopen natuurijsperiode in kon sturen naar schaatsforum. Er werd een wedstrijd georganiseerd voor de mooiste natuurijsfoto van het afgelopen schaatsseizoen. Wie maakte in 2011/2012 de mooiste foto?
Zelf had ik deze foto ingestuurd.

Geheel naar waarheid had ik erbij vermeld, dat Jos Drabbels de foto gemaakt had tijdens onze poolexpeditie op Kaag en Braassem.
Van de beheerder van www.schaatsforum.nl kreeg ik dit mailtje terug:
Beste Bert,

Je hebt een mooie foto ingestuurd, waarvan je echter zelf niet de maker bent. Helaas
staat het reglement dat niet toe.
Ik zal hem dan ook niet plaatsen.

Met vriendelijke groet,
Sjoerd

Ik tipte Jos, dat hij foto's in kon zenden, waarvan ik niet weet, of het is gebeurd, want Jos heeft nog veel meer mooie foto's gemaakt, zoals bijvoorbeeld deze.

Ook Bert Raaphorst werd ingeseind. Hij maakt ook altijd mooie foto's, zoals deze.

René Strelzyn had ik niet ingeseind, omdat ik deze foto over het hoofd had gezien.

Want zijn mooiste foto's waren wel op het ijs genomen, maar betroffen vooral de mooie natuur.




Ook Jos Drabbels maakte trouwens prachtige natuurfoto's.

Ook Frans van Rijn had onder het schaatsen oog voor de natuur.

Ook van Douwe Kinkel ontving ik diverse mooie foto's, zoals deze.

Bij deze wil ik alle fotografen, ook de niet genoemde, hartelijk bedanken voor hun inbreng op mijn blog. Zonder hun inbreng zou mijn blog een stuk saaier zijn.
De genomineerde foto's, waar tot het eind van de maand op gestemd kan worden, zijn te vinden op www.schaatsforum.nl.
Daar zitten onderstaande juweeltjes bij.



De grappigste vond ik deze van de lage brug in Dokkum, waar we 2 keer onderdoor moesten bij de Elfstedentocht op 11 februari.

Maar niet geheel onbegrijpelijk viel mijn keuze uiteindelijk toch op deze foto.

dinsdag 6 maart 2012

Reeën

Vanmorgen fietste ik op weg naar mijn werk over de Cantineweg. Daar zag ik twee reeën.

Ze poogden om door het gaas van het hek de duinen in te komen, hetgeen niet lukte. Het hek was te hoog om te springen. De reeën probeerden de fietsers en wandelaars te omzeilen door in de bossages langs de weg te verdwijnen voor een nieuwe poging.
Ik heb niet afgewacht, of de reeën de duinen veilig konden bereiken. De meeste kans
hebben ze immers, als ze niet opgejaagd worden.

Dit lied moet u niet verwarren met het volgende lied.

maandag 5 maart 2012

De kast


Je moet in het leven je kansen grijpen, als ze zich voordoen. Soms krijg je de kansen op een presenteerblaadje aangereikt, soms rijpt een idee een paar dagen. Een combinatie van beide deed zich afgelopen week voor. Een onverwachte kans, die me tijdens mijn fietstochten van en naar mijn werk af en toe binnenpretjes bezorgde.
Eén van degenen, wier taak het is om mij enigszins in het gareel te houden, laat altijd luid en duidelijk blijken, dat ze blij is, dat mijn wintervacht er weer vanaf gaat.

Vorig jaar leidde dat tot een hanekam, die door Edwin Minnee vakkundig geknipt was. Helaas wist niet iedere collega dat op waarde te schatten, blijkens de opmerking: "Je lijkt Kuifje wel!"
Nu was ik eind januari op de verjaardag van mijn oudste broer Kees zijn zwager Ben tegengekomen, met wie ik in mijn jeugdjaren in de schoolvakanties bij het bollenrapen op het land gewerkt heb. Ben heeft al jaren een snor en hij kon smakelijk verhalen over een baas, die dat niet zo leuk vond en die werkgever begon er iedere keer weer over. Meer aanmoediging om de snor te laten groeien had Ben niet nodig. De snor werd zo lang, dat Ben lekker aan de punten kon draaien, als de baas in de buurt was.

Goed voorbeeld doet goed volgen, dus ik had mijn plan al kant en klaar. Maar helaas, mijn immer spontaan reagerende collega was donderdag en vrijdag afwezig, dus dat deel van mijn plan ging de mist in. Er restte mij niets anders, dan mijn hoofd een mailtje te sturen:
Hoi Irene,

Zoals je weet, hou ik mij altijd graag aan mijn woord. Ik heb altijd gezegd, dat ik na IJsstrijd naar de kapper zou gaan. IJsstrijd zou gehouden worden op zondag 4 maart, maar is nu vanwege de hoge temperaturen, waardoor ze op Flevonice geen goed ijs kunnen garanderen, uitgesteld tot zaterdag 15 december.
Als man van eer hou ik me natuurlijk aan mijn woord.
Je zult dus nog even tegen mijn lange manen aan moeten kijken.

Groetjes,
Bert

Daar juist deze dagen de mailserver op ons werk omgezet werd, was het onduidelijk, of het mailtje mijn hoofd op tijd zou bereiken.
Met deze onzekerheid begaf ik me vanochtend naar Edwin Minnee, die mijn winterkapsel transformeerde in een lentecoupe.
"Daar ligt een kilo haar op de grond!" kreeg ik te horen.
Ondertussen hadden we het onder het knippen over de afgelopen natuurijsperiode, waarbij we diverse keren samen geschaatst hebben.

Om half 10 kwam ik op mijn werk aan, waar bleek, dat het mailtje goed gelezen was door de geadresseerde. Zodoende bleef het niet alleen bij binnenpretjes!

En denk nu niet, dat ik graag mensen de kast op jaag. Zo zit ik niet in elkaar.
Wat ik wel geleerd heb, toen ik een jaar doorbracht op de Pedagogische Academie is het volgende: bij de gymnastieklessen moesten we de mindere goden op de toestellen helpen om de oefening veilig te volbrengen.

Eén van deze gymnastiektoestellen was de kast.

Ik heb als modelleerling geleerd, hoe ik mensen op de kast moest helpen.
En als bibliothecaris werk ik nu eenmaal in een dienstverlenend beroep....

vrijdag 2 maart 2012

Hevia

Gisteren was ik tussen de middag thuis met Ana. Ik had met de krasse knarren geschaatst en warmde een macaronischotel op voor ik naar mijn werk ging. Ana zat zich achter de computer te verdiepen in de valkuilen van het Engels. We raakten aan de praat over de muziek van Asturias. De bevolking van Asturias is van Keltische komaf en dat is in de muziek duidelijk te oren.

Tijdens onze vakantie in Asturias kregen we een keer appelcider van het merk "El gaitero", de doedelzakspeler. Ana zocht, terwijl ik zat te eten, op youtube dit filmpje op van een van de beroemdste muzikanten van Asturias, de gaitero Hevia.

Deze past geheel in de traditie van de Keltenrock, waarvan Alan Stivell, de Bretonse bard, de grondlegger was.

Ik heb een heel lijstje van muzikanten en groepen uit Asturias gekregen. Ik ga me er de komende tijd in verdiepen. Zo zie je maar weer: de inburgering brengt culturele verrijking met zich mee.