maandag 26 november 2012

Onderbroekenlol

Het was in de tweede helft van de jaren '70. Ik was een vaste bezoeker van "De Hobbit" in Nieuw-Vennep en daar maakte ik kennis met de Simpelpee van Koot en Bie.
Op deze lp was een persiflage te vinden van een minister, die landde op Schiphol en door een journalist werd ondervraagd. Dit ging gepaard met fraaie zinsneden als: "Helaas behelsde het bolletje slechts één sok", waarna een uitweiding volgde op het feit, dat de minister een paar sokken geleend had van de staatssecretaris.
Aan het eind kwam er nog een prangende vraag van de interviewer: "Vond dit soms plaats in de geleende onderbroek van de staatssecretaris?"
Het antwoord luidde, zoals politici nog immer plachten te doen: "Eh, eh, geen commentaar...."
Dit werd een gevleugelde uitdrukking in "De Hobbit".

Nu kwam er in die jaren in het Hippies centrum ene Rob Bos of Bosgraaf, dat ben ik kwijt. Hij was niet 1, maar 2 koppen groter dan ik, want hij mat maar liefst 2.10. Deze hooggeplaatste persoon kreeg van ons de eretitel "Staatssecretaris". Of hij er blij mee was, weet ik niet, maar deze grote fan van Bob Marley kwam niet meer van die bijnaam af.

U snapt, dat ik met de sketch van het Simplisties Verbond in het achterhoofd, dubbel lag van het lachen, toen ik vorige week op de site van de NOS deze kop zag: "Rutte met extra ondergoed naar top".
Ook al is het onderbroekenlol, ik vond hem wel leuk!

donderdag 22 november 2012

DNA

Op de bibliotheekacademie in Amsterdam kreeg ik voor het eerst les over DNA. In de tweede helft van de jaren '70 gaf Reinier van der Neut ons in een historisch grachtenpand aan de Keizersgracht uitleg over de iets futuristisch als DNA en gentechnologie.
Deze week werden we op de positieve kant van DNA-onderzoek gewezen dankzij de oplossing van de geruchtmakende moord op Marianne Vaatstra in mei 1999.
Maar zoals alles in dit leven zit aan alles een goede kant en een slechte. Je moet er niet aan denken, dat deze DNA-techniek voluit ingezet gaat worden door een totalitair systeem. 1984 ligt dan ineens heel dichtbij.
Combineer dat eens met internet. Kijk voor de aardigheid maar eens hoe over de hele wereld dictatoriale regimes omgaan met hun onwelgevallige teksten, afbeeldingen en filmpjes op internet. Dat gaat er meestal niet zachtzinnig aan toe.
Vaak wordt "spontane volkswoede" door dictators gebruikt als legitimiteit.
En dat brengt me op de keerzijde van een opgeloste moord. Deze maakt namelijk meer slachtoffers. Zoals in dit geval de vrouw, de kinderen en de ouders van Jasper S.
En dat brengt me op hetgeen ik deze week precies 10 jaar geleden gehoord heb. Mijn vader was gestorven en wij waren de uitvaartdienst aan het voorbereiden.
Mijn oudste zus Annie wist te melden, dat mijn vaders opa was vergiftigd door een zoon van hem. Jarenlang zocht ik, met trefwoorden als moord en Huigsloterdijk, op internet of ik iets kon vinden, maar nooit had ik een treffer. Tot een paar jaar geleden het Leids krantenarchief online ging en ik op dit artikel over de moord uit 1913 stuitte.

Deze moord heeft uiteraard zeer veel impact gehad op het gezin van mijn vader. Hij was toen nog geen 4 jaar en mijn opa verloor zijn vader door zijn eigen broer.
Het feit, dat ik mijn vader nooit over het levenseinde van Ente Breed gehoord heb, zegt genoeg. Een van de meest schokkende gebeurtenissen in zijn leven werd doodgezwegen. Alleen het overlijden van mijn zus Betsie als baby in de Tweede Wereldoorlog heeft hem vermoedelijk meer aangegrepen.
Een moord maakt meer slachtoffers.

maandag 19 november 2012

IJsstrijd of Een dubbelslag met een Breede sLach

Dit weekeinde plofte er een envelop op de deurmat. Er zaten affiches, flyers en een ijsmuts van IJsstrijd in.
Begin maart zou op Flevonice een Alternatieve Elfstedentocht gehouden zijn, maar dat ging vanwege de hoge temperaturen een paar weken na de Elfstedentocht niet door. Het ijs in Biddinghuizen was te zacht.
Op dat moment was ik er niet echt rouwig om. De shinsplint-blessure had zo kans om te herstellen. Maar er zat een maar aan: ik moest die 200 km natuurlijk nog wel een keer rijden. Belofte maakt (ere)schuld.
Intussen ging Flevonice failliet en moest er een andere opzet komen voor de Nierstichting Elfstedentocht.

Waar IJsstrijd anders op 1 dag en een enkele keer over 2 dagen was uitgesmeerd, is nu gekozen voor de periode 1 tot en met 15 december met op de laatste dag een afsluiting op het gladde ijs van Thialf.

Daar ik niet zo'n mannetjesputter ben, dat ik kort achter elkaar soepeltjes een paar keer 200 kilometer op een dag schaats, sla ik deze beurt over.
Op zondag 16 december doe ik weer mee aan de 1000 rondjes van Leiden.

De ereschuld ten opzichte van degenen, die mij gesponsord hebben voor IJsstrijd op 15 december, los ik op door een dag later de 200 kilometer bij de 1000 rondjes van Leiden te volbrengen.

Dat wordt een dubbelslag met een Breede sLach.

donderdag 15 november 2012

De oproep der Kabouterschaatsen

In het begin van de jaren `80 werd de begenadigde tekenaar Rien Poortvliet internationaal beroemd met zijn kabouterboeken.
Na "Leven en werken van de kabouter" verscheen "De oproep der Kabouters".
Een paar jaar geleden werd ik weer geconfronteerd met het kleine volkje, toen Martin Langbroek mijn kluunschaatsen omdoopte in kabouterschaatsen.

Vandaag moest ik daar weer aan denken, toen ik na afloop van de training van de "Krasse knarren" in de kantine van de Leidse IJshal aan de praat raakte met Willem van Vliet.
Na de druk bezochte training met een peloton van zo'n 20 "Krasse knarren", waarbij het tempo ook nog eens behoorlijk hoog lag, vroeg de organisator van de 1000 rondjes van Leiden me, of ik zoveel mogelijk schaatsers attent wilde maken op dit evenement ten behoeve van de Monique Velzeboer Foundation en het Liliane Fonds.
Welnu, aan dat verzoek voldoe ik graag.

Nu zal niet iedere schaatser zo gek, pardon, zo gedreven zijn als deze schrijvende schaatser om in zijn eentje 2000 bochten te nemen. Maar het leuke van dit evenement is, dat je het ook in teamverband kunt doen. Zelfs teams van 10 personen zijn mogelijk.
Voor de "Krasse knarren" en de trainingsgroepen van de IJVL moet het dus mogelijk zijn om met meerdere teams aan de start te komen op zondag 16 december.
Dus beste mensen, doe mee!
Dit is dan wel geen oproep der Kabouters, maar wel een oproep der Kabouterschaatsen!

maandag 12 november 2012

De Alaafhouding

Vanmorgen hadden we weer de jaarlijkse herhalingscursus "Levensreddende handelingen", die we als BHV-er moeten volgen om onze kennis up-to-date te houden. Zoals de afgelopen jaren steeds het geval was, werd deze cursus verzorgd door Atie van Duijn.

De poppen werden met de elektrische schokken uit de defibrilator en onze mond-op-mondbeademing en de met zorg toegepaste hartmassage weer tot leven gewekt.

Daarnaast kregen we wat nieuwe verbandmiddelen te zien, waarbij het Israelische traumaverband verreweg het handigste was. Het doet precies hetzelfde als een drukverband, maar daarmee ben je 10 keer zo lang bezig om het aan te leggen.
Maar wat mij het langste bij zal blijven is deze prachtige uitdrukking: "De Alaafhouding".
Ik was vrijwilliger bij het uitleggen van de van de stabiele zijligging, waarvan Atie vond, dat ik deze goed beheerste. Niet zo moeilijk: deze oefen ik thuis iedere dag. Dat doe ik zo grondig, dat het slaapverwekkend wordt!

Bij het naar mijn rechteroor brengen van mijn linkerhand legde ze het aan de omstanders nog eens goed uit. "Dit is de Alaafhouding!"
Op een of andere manier heb ik het idee, dat mijn collega's vinden, dat dit erg bij mij past....

woensdag 7 november 2012

De Vink en Het Kompas

De aanhef klinkt als de titel van een sprookje. En dat was het ook een beetje. Vanmiddag was de officiële opening van de basisscholen "De Vink" en "Het Kompas". Het is een prachtig gebouw geworden.
De laatste keer, dat ik bij de officiële opening van een gebouw was, is ruim anderhalf jaar geleden, toen het culturele centrum met bibliotheek, schouwburg, poppodium en muziekschool in Hoofddorp geopend werd.
Voor de voorlaatste keer moet ik terug naar 1981, toen koningin Beatrix de bibliotheek aan de Nieuwstraat in Leiden kwam openen.

Na de toespraken volgde een muzikaal intermezzo met een een tekst op "I like the flowers", dat gezongen werd door de teams van "De Vink" en "Het Kompas".

Het leerlingenorkest met Ada als dirigent begeleidde dit gelegenheidskoor, waarna burgemeester en wethouder het schoolgebouw officieel openden.

De gymzaal van het scholencomplex kreeg de naam Frans de Vettezaal. Deze gymnastiekleraar, die vanaf 1977 als vakleerkracht in Noord-Hofland actief was, organiseerde tal van sportdagen in de gemeente Voorschoten. Een paar jaar geleden is hij aan een hartstilstand gestorven.
Na de toespraken kon iedereen de panden gaan bezichtigen. Ik pakte mijn fiets en reed naar de Pelikaanstraat in Leiden, waar dit ritje van nog geen 5 km mij € 140,- opleverde.
Dat klinkt heel sprookjesachtig, maar de werkelijkheid was iets prozaïscher: ik kreeg dat bedrag bij Bokstijn terug, daar ik de gehuurde elektrische balonnenpomp bij hen inleverde.

Er waren twee balonnenbogen gemaakt, die bij de ingangen van beide scholen geplaatst waren. Over een rode loper wandelde je over het plein op deze kleurige boog af. Er waren in totaal 800 ballonnen verwerkt in de decoraties.
Om half 5 was ik weer terug op "Het Kompas". Ana stond hier op de uitkijk of Ada's ouders er al aankwamen. Mijn schoonouders kwamen vlak na mij aan, waarna Ada ons rondleidde door het schitterende gebouw.
Om kwart over 6 fietste Ana en ik naar huis, terwijl Ada nog wat afrondde op school. Wat dat aangaat nodigt het prachtige schoolgebouw uit tot de slotzin van menig sprookje: "En ze werkten nog lang en gelukkig!"

dinsdag 6 november 2012

Zoeklicht

Voor de verandering regende het weer eens, toen ik vanavond om kwart voor 6 in het donker van mijn werk naar huis fietste. Op de Nachtegaallaan gekomen, zag ik een lichtbundel het wolkendek van de onderzijde verlichten.
In eerste instantie dacht ik aan een lasershow, maar al snel had ik door, dat het een zoeklicht was.

Aanvankelijk hield ik het er op, dat deze bij de flats in Katwijk aan den Rijn gestationeerd was, maar daar aangekomen was duidelijk, dat het nog een stukje verder was.
Ook in Valkenburg bleek, dat de zoeklichten, want nu was duidelijk dat er sprake was van twee lichtbundels, nog een stukje verder stonden. Ik fietste de Torenvlietbrug over de Rijn over en daar zag ik, dat de zoeklichten aan de achterzijde van Corpus stonden opgesteld.
Nu ben ik als bibliothecaris wel vertrouwd met Zoeklicht. Dit was een serie Makkelijk Lezen-boeken voor kinderen, bij wie het lezen niet aan kwam waaien, zoals bij dyslectische kinderen. Zoeklicht is uitgegeven door Zwijsen.
Na de macaronischotel, prima sportvoeding trouwens, had ik geen zoeklicht nodig om de weg naar de Leidse IJshal te vinden.

zondag 4 november 2012

Hobbitreünie


Het was gezellig druk gisterenavond in "De Stip" in Nieuw-Vennep, waar de krasse knarren, die in vroeger tijden "Lambiek" of "De Hobbit" bezochten, bijeenkwamen. Zoals bij iedere reünie waren er mensen bij, die geen spat veranderd waren, maar ook mensen, waarbij je diep in je geheugen moest graven om te weten, wie dat ook al weer was.

Dat er minder bezoekers waren als andere keren, kan er mee te maken hebben, dat de avond ervoor een reünie was van "De Arnoldushoeve" in Hoofddorp. Er waren genoeg mensen, die in hun jonge jaren bezoeker waren bij beide jongerencentra.
Daarnaast trad ook nog eens "The Golden Earring" op in Nieuw-Vennep.

Daarnaast waren er diverse mensen, die al andere afspraken hadden staan. Voor hen heeft deze oude rot een zinvol advies: zeg die andere afspraken gewoon af!

En helaas onvermijdelijk bij een doelgroep, waarvan de gemiddelde leeftijd aardig boven de 50 ligt: er zijn sinds de vorige Hobbitreünie in 2007 een paar mensen overleden.
Tja, en dan heb je ook nog eens de mensen, die zich te oud voelen voor een avond stappen. Ik zal geen namen noemen, Joop, maar wellicht dat we de volgende reünie kunnen organiseren op een ander tijdstip: zondagmiddag. En laten we dan meteen ook maar de locatie aanpassen: bejaardentehuis "De Westerkim".
En wellicht kan dan de huisband van "Lambiek" en "De Hobbit", "The Hobo String Band" weer eens optreden en zo sommige oudere jongeren over de drempel heen helpen.

Maar genoeg over degenen, die er niet waren: het gaat er bij een reünie of bij elke andere feestgelegenheid om degenen, die er wel zijn. Met hen moet je het gezellig maken.
Bij binnenkomst om half 9 zag ik Gerard Alkemade, Anja de Vos en Willem Soeters. Het was tot 9 uur vrij stil. Er druppelden, en door de regen ook letterlijk, kleine groepjes en individuen in "De Stip" binnen.
Bas en Nel Warnink kwamen samen, net als Nina en Annemieke, de zussen van Bas. Gert Dol kwam een tijdje later. Hem moest ik, zo dubbel is het leven soms, feliciteren omdat hij opa geworden was en condoleren, omdat zijn broer Aad in Nieuw-Zeeland was overleden.
Ook de ijsmeester van Ankeveen, Bert Rijkse, was van de partij. En dan heb ik het niet zomaar over een partij, nee, dan hebben we het over de Agrarische Unie!
Bij alle plannen, die wij ooit in "De Hobbit" bedacht hebben onder het genot van een biertje, is de zorgpremie van het kabinet Rutte maar klein bier.
Om de voorzitter van de Agrarische Unie gunstig te stemmen, had ik, zeer toepasselijk, de groene uitgave van "Molen- en Merentocht" voor hem meegebracht.

Bert was tegelijk met Ben Griekspoor binnengekomen. Ben was nog geen spat veranderd. Daar hij vroeger nooit lang haar gehad heeft, was zelfs het kapsel nog hetzelfde.

Dat kon gisteren niet iedereen zeggen....
Ben en Bert waren vorig jaar samen op de motor in Frankrijk op vakantie gegaan: "Ze hebben het er daar nog steeds over", zei Bert met gevoel voor understatement.
Met Sonja van Driel had ik van tevoren een boekenruilbeurs georganiseerd. Zij kreeg van mij "Molen- en Merentocht" in de blauwe versie, alsmede "De Elfsteden toch gereden", uiteraard gesigneerd door de auteur.

In ruil kwam ik in het bezit van 2 gsigneerde boeken van de hand van deze beroepsfotografe.
"Opdrachtgever in beeld" was voorzien van een opdracht voor mij, "Flitsen met een reportageflitser" met eentje voor mijn oudste dochter Ike, die een verwoed amateurfotografe is.
Naast bovengenoemde Hobbitgangers heb ik met Gea Schelee een tijd gepraat, net als met Joep Kapiteijn, Marlies Jansen, Charly Lammers van Toorenburg, Karin Bakker, Arjen Kepel, Antoine Peters, Jan en René Arensman en René l'Ecluse.
En toen ging plotseling het licht om 1 uur aan. De tap bleek gesloten, zonder dat het traditionele "Laatste ronde!" geklonken had.
Het duurde nog wel even voordat we weg gingen. Iedereen, die nog munten gekocht had, wilde deze weer inwisselen voor euro's. Om kwart voor 2 zat ik bij Bas en Nel in de auto. Ik zou weer een keertje een nachtje slapen op een meter of 5 onder zeeniveau.
Zo diep was ik dus al gezonken, toen ik in een diepe slaap wegzonk.

Kennelijk word ik ook een dagje ouder....

vrijdag 2 november 2012

Armoedeval

Iedereen, die me in de Leidse IJshal schaatstraining ziet geven aan kinderen, weet dat ik zeer regelmatig het vallen oefen.

De komende tijd zal ik deze valtechniek hard nodig hebben, net als alle andere gezinnen met middeninkomens, nu de gevolgen van het regeerakkoord bekend zijn geworden.
De zorgpremie gaat fors omhoog als je wat meer dan modaal verdient. En het wordt nog erger, als je dan wat gezondheidsklachten krijgt, want dan.....is je eigen risico ook nog eens fors hoger. Meer betalen en minder krijgen: hoe verzin je het?
Ben je in het bezit van een eigen huis, dan gaat de hypotheekrenteaftrek zeer geleidelijk naar beneden. Ben je daarentegen huurder met een middeninkomen, dan ben je ineens "scheefwoner" en mag je bovenop de inflatie nog eens 6,5% extra huur gaan betalen.
Twee maatregelen, die er behoorlijk in kunnen hakken, vooral voor mensen, die net boven zo'n inkomensgrens uitkomen.
Zelf heb ik dat meegemaakt, toen ik 12 jaar geleden 30 gulden boven de ziekenfondsgrens uitkwam. Ik moest me particulier gaan verzekeren, waardoor ik netto heel wat minder overhield dan voor de verkregen anciënniteit. In goed Nederlands noem je dit een armoedeval.

In die tijd zat ik in een sollicitatiecommissie. We moesten van de gemeente Katwijk iemand aannemen, die in de bijstand zat en door moest stromen naar een gesubsidieerde baan. Eén kandidaat stak er met kop of schouders boven uit. Maar helaas, deze bijstandsmoeder zegde af: ze ging er bijna 200 gulden op achteruit per maand, als ze de baan aannam, doordat ze allerlei extraatjes voor aanvullende bijstand mis zou lopen. Een klassieke armoedeval.

Als deze maatregelen, zoals ze nu in het regeerakkoord staan, door zullen gaan, dan zal korter werken voor veel middeninkomens wel eens heel aantrekkelijk kunnen worden.