Gisteren was in het nieuws, dat veel brugpiepers minder goed kunnen fietsen. De NOS wijdde er middels een filmpje de nodige aandacht aan onder de kop: "Brugklassers kunnen minder goed fietsen".
Dat er door de jeugd, en niet alleen door hen, veel meer gefietst moet worden, daar sta ik voor de volle 100% achter. In het filmpje worden wel erg kort door de bocht vergaande conclusies getrokken. Dat er in 2010 9 fietsende kinderen in het verkeer zijn omgekomen en in 2012 13, dat zijn onweerlegbare feiten. Maar dat op grond van zulke kleine aantallen geconcludeerd wordt, dat de kinderen minder goed kunnen fietsen dan 2 jaar eerder?
Volgens mij is deze groep (gelukkig!) veel te klein om er op statistische gronden vergaande conclusies uit te trekken.
Met mijn nuchtere boerenverstand denk ik, dat er wel eens iets anders aan de hand kan zijn: het mobieltje. Jongeren moeten tegenwoordig altijd en overal bereikbaar zijn.
Als ik op de fiets zit, zie ik het zeer regelmatig: jongeren, die al fietsend nog een sms-je of een mailtje verzenden of nog snel wat op Facebook of andere sociale media plaatsen.
Volgens mijn bescheiden mening ben je dan niet echt met het verkeer om je heen bezig....
Gisteren won België, behoorlijk verrassend, in Rotterdam de eerste editie van de World Hockey League. De bondscoach is de Nederlandse ex-international en ex-bondscoach Marc Lammers.
Afgelopen winter had Ada een studiedag met andere in het onderwijs werkzame personen.
Spreker op die dag was Marc Lammers. Eén uitspraak was kort, maar zeer krachtig: "Ik heb nog nooit een wedstrijd gewonnen op mijn zwakste punt!"
Deze oneliner doet niet onder voor die van Johan Cruijff en is zowel toepasbaar bij de sport als op je werk. Het heeft geen zin om veel tijd en aandacht te besteden aan je zwakke punten. Het is veel effectiever om je sterke punten sterker te maken.
Aan deze eye-opener zal ik verder niet al te veel woorden besteden, maar het klopt als een bus!
Overdenk deze wijze woorden nog maar eens.
In de jaren '80 verscheen er elk jaar wel een deeltje uit de meisjesboekenserie "De drieling" van de hand van Trix van Brussel.
Deze serie schoot mij te binnen, toen ik gisteren voor het eerst van mijn leven een heuse drieling in mocht schrijven als lid van de bibliotheek. Ik zit al bijna 34 jaar in het vak, dus ik kan op enige ervaring bogen. Maar een drieling inschrijven was voor mij ook een primeur.
De dag ervoor had ik, ook niet alledaags, 4 kinderen uit een gezin van 13 ingeschreven. Ieder jaar een kind. Dat kwam me als kind uit een soortgelijk gezin zeer bekend voor!
Na het inschrijven van de 3 meisjes van ruim anderhalf jaar gingen mijn gedachten onmiddellijk uit naar de boeken over Henry Wilt. In deze humoristische romans van Tom Sharpe eist de vierling van deze leraar, met een klemtoon op de laatste lettergreep, een hilarische hoofdrol voor zich op.
Een terroriste was uiteindelijk niet opgewassen tegen de streken van deze vierling!
Ik moet zeggen: de 3 meisjes, die ik inschreef, waren een stuk rustiger.
Na een eerste bibliotheekbezoek van 3 kwartier verlieten de moeder en haar 3 meisjes de bibliotheek met een Boekstartkoffertje in de hand.
Het beeld van het kleine trio, dat met een rood koffertje parmantig naar buiten liep, had een hoog Jip en Janneke-gehalte.
Bij het voetbal gebeurt het wel eens, dat een elftal na een wanprestatie zich de volgende ochtend mag melden voor een straftraining. Daar bij zingen van "Cry of the earth" van Tony Biggin en het "Requiem" van Bob Chilcott vorige week zaterdag nog teveel slordigheidjes aan de oppervlakte kwamen, was besloten, om de geplande repetitie van vanmiddag uit te breiden met een ochtendsessie. Maar anders dan bij het voetbal gebeurde dit met onze instemming.
Alle koorleden van de Leidse Koorprojecten wilden de puntjes op de i zetten, zodat we een puike uitvoering van deze twee koorwerken kunnen geven.
In de stromende regen fietsten Ada en ik naar de Lokhorstkerk, waar om half 11 de repetitie onder leiding van Wim de Ru begon. 's Ochtends zongen we het volledige requiem door, waarbij de bassen op een gegeven moment een solopassage opnieuw moesten zingen.
"Het ging zeker niet slecht, maar het moet nog zuiverder", kregen we van de dirigent te horen, waarna hij er nog aan toe voegde: "Jullie zijn toonaangevend!"
Ik kan mij niet heugen, dat ooit iemand dat van mij gezegd heeft....
In de middagpauze was het gelukkig droog. Het was half bewolkt, maar er stond een zeer harde wind. Na in de tuin van de Lokhorstkerk het lunchpakket genuttigd te hebben, fietste ik nog even naar "Naturalis". Hier zette ik wat flyers in de toegangshal. "Naturalis" staat voor biodiversiteit, een thema, dat ook terugkomt in "Cry of the earth".
Dit koorwerk zongen we 's middags door. Door de tekst schoten twee prachtige popnummers mij te binnen. De eerste was "Gaia" van Valensia.
Doordat we vandaag met het "Requiem" en "Cry of the earth" in de weer waren, had deze zaterdag veel weg van een scratchdag. Je voelt je na zo'n repetitiedag een stuk zekerder. Wat mij betreft is dit voor herhaling vatbaar.
Mijn generatie kent nog de ouderwetse schoolplaten. Voor het aanleren van de letters, geschiedenis, aardrijkskunde en biologie werden deze prachtige afbeeldingen opgehangen, als het desbetreffende onderwerp aan bod kwam. Daar ik als kleinste jongetje van de klas altijd vooraan mocht zitten, hetgeen de leerkrachten om een of andere voor mij onbegrijpelijke reden helemaal niet erg schenen te vinden, had ik altijd goed zicht op de schoolplaten.
Deze werken van illustrator M.A. Koekkoek kwamen in mijn hoofd op, toen ik een rondje, of beter gezegd een lus, ging hardlopen.
Ik liep over het fietspad langs de rand van de Stevenshof. Het gras was gedeeltelijk pas gemaaid, dus je had goed zicht op de weidevogels. En dat waren er behoorlijk wat. Vooral de kieviten waren zeer actief.
Nu gaat het met de weidevogels in Nederland niet goed, en uitgerekend op zo'n stuk, waar deze vogels wel gedijen, staat een Rijksweg gepland, de als Rijnlandroute vermomde Rijksweg 11. We bezuinigen ons in Nederland helemaal kapot. Tal van sport- en cultuursectoren hebben door de bezuinigingen de grootste moeite om het hoofd boven water te houden, waardoor veel mensen hun baan verliezen in deze tijd van massawerkloosheid, maar voor de aanleg van 4 kilometer snelweg wordt wel 1 miljard euro uitgetrokken, oftewel € 250.000.000,- per kilometer! Als je het snel zegt, lijkt het niet veel...
Langs dit ook door anderen mooi gevonden gedeelte van de Randstad liep ik naar Ter Wadding, waar deze volledig in het geklede vreemde vogel onthaald werd door een vogelconcert.
Ook al floten de vogels, dat het een lieve lust was, het was beslist geen fluitconcert, ook al liep ik een behoorlijk rustig tempo, daar ik mijn rechterkuit een beetje begon te voelen.
En daar ik uit ervaring weet, dat je de weken na een marathon blessuregevoeliger bent dan anders, nam ik bewust gas terug.
In het bos zag ik een aantal vogels, maar ik hoorde er nog veel meer, terwijl ik een paar rondjes door dit kleine, maar mooie bos zigzagde.
Op de terugweg van de duurloop van 7 km zag ik in de weilanden een grote zilverreiger en een weidevogel, waarvan ik twijfelde of het een wulp of een grutto was. Thuis gekomen zocht ik het op in "Nieuwe zakgids Vogels" van Peter Hayman.
Het bleek een wulp te zijn.
Vandaag mocht ik weer eens een vrijdagochtend en -middag in de met sluiting bedreigde bibliotheek van Katwijk aan den Rijn doorbrengen. Ik ben er 20 jaar hoofd geweest, dus dat geeft toch een wat onwerkelijk gevoel.
In de meest energiezuinige bibliotheek van Nederland was Marcel van Driel te gast. Net als in de afgelopenjaren was hij uitgenodigd in het kader van de Kunstroute, waarbij kinderen van de bovenbouw van de basisscholen in Katwijk, Rijnsburg en Valkenburg kennis maken met diverse vormen van kunst.
Waar Marcel van Driel de eerste keren "Subroza" multimediaal uitventte, was vorig jaar en dit jaar zijn nieuwe boek "Superhelden" aan de beurt, waarbij de kinderen een bom moesten ontmantelen. Slechts 2 van de 5 klassen lukte dat!
Om 2 uur waren de 5 levendige sessies van Marcel van Driel afgelopen en vertrok hij weer huiswaarts, terwijl ik nog een half uurtje aan het opruimen was. Niet bepaald heldhaftig werk, maar morgenochtend moet de uitlening wel gewoon weer open!
Bij de skeelertraining afgelopen woensdag werd ik door sommigen als een held begroet.
Simpelweg omdat ik de hele marathon had uitgelopen.
Ik had gewoon een trainingsschema opgesteld en me daar aan gehouden. Een basisregel in de mentale training. En dat komt gewoon helemaal overeen met het hoofdstuk "Doe als een topsporter" uit het nieuwste boek van Marcel van Driel. "Waanzinnige plannen!" is het eerste informatieve boek voor volwassenen van de hand van deze kinderboekenschrijver.
Ja, en als het over mentale training gaat, ben ik verkocht. Ik heb "Waanzinnige plannen!" door de auteur laten signeren en het gekocht.
Eén citaat uit het boek wil ik u niet onthouden. Het is van Les Brown: "Je hoeft niet geweldig te wezen om ergens aan te beginnen, maar je moet wel ergens aan beginnen om geweldig te zijn."
Alleen zo worden superhelden geboren....
Op de site van de NOS stond te lezen, dat de Britse schrijver Tom Sharpe was overleden.
De Britse schrijver Tom Sharpe is op 85-jarige leeftijd overleden. Hij werd in Nederland bekend door satirische romans als 'Jong Geleerd' en de boekenreeks Wilt.
Sharpe werd geboren in Londen in 1928 en overleed in het Spaanse plaatsje Llafranc in het noordoosten van Spanje. Een groot deel van zijn leven woonde hij in Zuid-Afrika.
Een van de bekendste boeken van Sharpe is "Jong Geleerd" uit 1974. Het verhaal gaat over een directeur die een ouderwets college in Cambridge wil reorganiseren. De directeur stuit daarbij op veel verzet.
Zijn laatste boek schreef Sharpe in 2010. Tom Sharpe was mijn favoriete humoristische schrijver. Tom, rust in vrede. Je laat ons een prachtig oeuvre na.
Op de lagere school heb ik bij biologie geleerd, dat de reiger een schuw beest is. Toen klopte dat, nu niet meer. Deze vogels hebben zich helemaal aangepast aan de uitdijende steden. Tegenwoordig kun je ook in de drukke delen van de stad blauwe reigers vinden. Als het water maar niet te diep is, zodat ze staand een prooi kunnen verschalken.
Ook vossen golden lang als schuwe, maar slimme dieren. Een prachtig boek over dit dier is geschreven door Roald Dahl: "De fantastische meneer Vos".
Eeuwenlang stond dit dier al bekend om zijn listen en lagen. Denk daarbij aan het klassieke lijstboek "Van den Vos Reynaerde" uit de Middeleeuwen.
Nu verliest een vos wel zijn haren, maar niet zijn streken.
Maar toch wel zijn schuwheid. Daarvan waren Hen van den Haak en ik gisteren getuige. We waren op onze racefiets in de duinen aan het trainen, toen we vlak bij de kazerne bij de Waalsdorper vlakte op een meter afstand een vos doodgemoedereerd zagen sjokken. Vroeger zou dit roofdier beslist weggevlucht zijn.
De vos zagen we, toen we ongeveer op het verste punt van onze fietstraining waren. De rest van de IJVL-droogtrainingsgroep werkte een strandtraining af. Normaal gesproken zou ik deze gegeven hebben, maar het kwam voor mij net te kort op de marathon van Leiden van vorige week zondag.
De honneurs werden waargenomen door Jaap de Gorter, die mijn trainingsschema afwerkte. Van sommigen kreeg ik achteraf te horen, dat ik ze aardig af heb laten beulen.
Maar dat was behoorlijk achteraf, want na 38 km fietsen door de duinen met een harde noordwestenwind op de terugweg vanaf Scheveningen, zaten Hen en ik in "Het Wantveld" te wachten.
"Dat is wel een erg lange training geworden", zeiden we tegen elkaar.
Terwijl de zon al aardig begon te zakken, kwam er een achttal IJVL-ers naar beneden. Ze hadden champagne gedronken op het parkeerterrein.
Jante was getrouwd en trakteerde de afgebeulde trainingsgroep hierop.
Voordat we in het schemerduister zonder licht naar huis fietsten, hadden ook de twee wielrenners de bruid gefeliciteerd.
