Ergens munt uit slaan

Afgezien van het slijpen van mijn schaatsen en het fietsen van een paar kleine stukjes had ik een uitermate rustige zondag.

In een muntcatalogus zocht ik op, welke gelegenheidsmunt ik gisteren op mijn werk was tegengekomen.

Het bleek "Marathon" te zijn, een Griekse gelegenheidsmunt uit 2010. Het thema is de slag bij Marathon. Toen de Grieken de overwinning hadden behaald, liep de allereerste marathonloper, de Griekse soldaat Pheidippides van Marathon naar Athene om de overwinning te melden. Na 42 kilometer hardlopen meldde hij, dat de victorie was behaald en viel toen dood neer.
Ik was bij toeval op het bestaan van deze munten gestuit, toen ik een jaar of 8 terug een Euromunt met 2 koppen in handen kreeg.

In die tijd beantwoordde ik voor de bibliotheek nog veel Al@din-vragen. Het was dus een uitdaging om er achter te komen, wat de achtergrond van deze Luxemburgse munt was. Het bleek, dat ieder land in de Euro-zone het recht had om 1 keer per jaar gelegenheidsmunten uit te brengen met een andere afbeelding dan de traditionele "kop". Deze gelegenheidsmunt was altijd de munt van € 2,-.
Sinds ik op de hoogte was van het bestaan van deze bijzondere munten kijk ik, als het enigszins kan, ieder muntstuk van € 2,- na met de bedoeling deze te verzamelen. Het is niet mijn bedoeling om de verzameling compleet te krijgen. Daarvoor moet je veel te diep in de buidel tasten. Probeer überhaupt maar eens een euro uit Vaticaanstad in handen te krijgen. Dat lukt je niet, laat staan met een gelegenheidsmunt.
Het is wel de sport om er zoveel mogelijk te krijgen, maar dan wel met wat er toevallig langs komt. En nu we het over sport hebben, ik bezit er wel 2 met het thema "Olympische Spelen".

Deze is van de Olympische Spelen in Athene uit 2004.

En deze is van de Olympische Winterspelen in Turijn uit 2006.
Eén gelegenheidsmunt rond het thema "Sport" heb ik nog niet. Deze Griekse munt uit 2011 rond de "Special Olympics".

Ik ga hem niet kopen via internet. Dan is er iemand, die er munt uit wil slaan. En als je daar aan gaat beginnen, is het hek van de dam.
Uiteraard zit ik vol smart te wachten op de eerstkomende Elfstedentocht. En dat lijkt mij een uitmuntend idee voor een gelegenheidsmunt met het befaamde bruggetje van Bartlehiem op de kopzijde.

"Als je klein bent wil je graag stout zijn!"

Om kwart over 5 haalde ik mijn fiets van het slot in de fietsenstalling van de Hoofdbibliotheek. Een paar kinderen kropen over de loze overdekte ruimte en tikten op het raam. Na de trap van de achteringang opgeklommen te zijn, stuitte ik om de hoek op een jochie van een jaar of 6.
Hij vroeg me, of ik een paar andere kinderen had gezien, die langs de ramen kropen.
"Ja", antwoordde ik geheel naar waarheid: "Was jij daar bij?"
"Nee. Maar werd u niet boos, toen ze op de ramen klopten?"
"Nee hoor", luidde mijn antwoord: "Ik ben zelf ook jong geweest."
Waarop de wijsneus deze volzin uitkraamde: "Als je klein bent wil je graag stout zijn!"

De Koploper

Deze week ontving ik dit mailtje:
Hi!
Heb je al een cadeautje voor een hardloper? Hou je zelf van goede fictie? Ren dan nu naar de boekhandel, want "De Koploper" is verschenen. De mooiste hardloopverhalen uit de literatuur. Verhalen over vriendschap & bedrog, humor en humeur.
Ik maak maar even schaamteloos reclame voor mijn boek. "De koploper" is uitgegeven door Nieuw Amsterdam. In de bijlage vind je een plaatje van het boek.

Hartelijke groet,
Max

Welnu, als bibliothecaris ben ik natuurlijk nooit te beroerd om wat aan boekpromotie te doen. Dit geldt al helemaal voor sportboeken. Dus in de week voor Sinterklaas ben ik best bereid om extra aandacht te schenken aan deze bloemlezing van deze schaatser.

Max Dohle is schrijver en bloemlezer. Eerder stelde hij "IJsvrij", "Op het ijs", "De wereld gaat op schaatsen" en "De werper uit het graan" samen. Ook voerde hij de redactie over "De blokjeslegger van Turijn" en was hij initiatiefnemer van literair tijdschrift "Zwart IJs".

Verder schreef hij "Het verwoeste leven van Foekje Dillema", over de rivaliteit tussen sprintkampioene Fanny Blankers-Koen en haar Friese uitdaagster Dillema.
Iedere hardloper kan de komende week "De Koploper" op het verlanglijstje van Sinterklaas zetten.

Cultureel erfgoed

Vanmorgen reden we met een peloton van 20 "Krasse knarren" de gebruikelijke piramide over 125 rondjes in de Leidse IJshal. Het was een frisse ochtend met prachtige winterluchten, toen ik naar de Vondellaan fietste, al waren de luchten niet zo mooi als deze van www.weerwoord.be geplukte foto's van Sytze op Terschelling.


Wim van Huis voelde zich helemaal thuis bij de piramide. Hij was dan ook op vakantie geweest naar Egypte.
Mijn techniek liep het stukken beter dan dan donderdag, toen ik gewoon de kracht niet had om druk op te bouwen. Nu lukte dat wel. Het rechte eind ging weer in 4 slagen. En dat is hard nodig, want op zondag 14 december staan de 1000 rondjes van Leiden op het programma.
Met het oog op deze zeer Alternatieve Elfstedentocht nam ik het blok van de 25 rondjes in mijn eentje voor mijn rekening. De komende 2 weken zal ik dit telkens doen. De kunst om 5 kilometer vlak te rijden moet je beheersen, wil je een vlakke 200 kilometer kunnen schaatsen.
Na afloop gingen we met een man of 12 naar de kantine, waar ik, geheel naar waarheid tegen Wim van Huis kon zeggen: "Wim, als je jou zo ziet zitten, dan zou je niet zeggen, dat daar een stuk cultureel erfgoed zit. Maar toch is het zo blijkens dit krantenartikel."

En inderdaad, Zoeterwoude prijkt met "The Shoes" op de landkaart in de Bosatlas van het Culturele Erfgoed.

Maar de kunst in nu om Wim en de tweeling Henk en Jan Versteegen op de kaart te houden. Vorig jaar stond deze popgroep met nog maar slechts 1 nummer in de Top 2000: "Osaka".

"Na Na Na" viel buiten de boot.

Komende week moeten we dus massaal deze nummers de Top 2000 weer in stemmen. En als we daar dan toch mee bezig zijn, neem dan bij de 5 nummers vrije keuze "The hour comes nigh" en "Adios Corazon" mee, in mijn ogen de mooiste nummers van deze Zoeterwoudse groep.

En luister eens naar het zingen van Theo van Es op "Adios Corazon".

Daar kan Freddy Mercury van "Queen" met "Bohemian Rhapsody" toch niet aan tippen....

Dus doe uw burgerplicht en hou ONS culturele erfgoed in de Top 2000!

Abdelkader Benali

Vanavond is de bekende auteur Abdelkader Benali in de bibliotheek in Katwijk. Hij bespreekt dan het boek "Een vlucht regenwulpen" van Maarten 't Hart.

Normaal gesproken was ik daar naar toe gegaan, want behalve een goede schrijver is Benali, die in 1996 met zijn debuutroman "Bruiloft aan zee" doorbrak, ook een verdienstelijk hardloper.

Dit tweede fietsritje naar Katwijk heb ik vandaag geschrapt, omdat ik na 3 dagen ziekte een gewone werkdag van 8 uur wel genoeg vond. Morgenochtend wil ik weer meeschaatsen met de "Krasse knarren" in de Leidse IJshal en ik heb toch nog wat meer rust nodig. Soms moet je kiezen in het leven.
Zo mis ik het verhaal van de auteur van "De zandloper".

Deze in Marokko geboren schrijver heeft een behoorlijk goed persoonlijk record op de marathon: 2.52.19. Mijn p.r. ligt een uur hoger! Zijn marathonervaringen heeft hij verwerkt in "Marathonloper".

Zijn meest recente sportboek is "De 7 van Nijmegen", waarin de Zevenheuvelenloop, die ik afgelopen zondag zo smartelijk moest missen, centraal staat.

Deze sportieve schrijver had ik graag ontmoet. Maar voor mij zijn de 1000 rondjes van Leiden op zondag 14 december toch een stuk belangrijker, want stel je eens voor, dat de man met het baanrecord van 1150 rondjes er afgereden wordt door Willem-Alexander van Buren.....

De som van misverstanden

Je kunt dit met een gerust hart 't jaar van Maarten 't Hart noemen.

Na de enorme belangstelling, die hij kreeg met de televisieserie over zijn volkstuin, staat hij momenteel volop in de schijnwerpers, doordat "Een vlucht regenwulpen" momenteel centraal staat bij Nederland leest.

Geheel onbedoeld droeg ik mijn steentje bij aan 't Maarten 't Hartjaar. En dan vooral met de verwijzing naar zijn boek "De som van misverstanden".

De rest van de commissie Opleidingen van de IJVL ging akkoord met mijn voorstel om de praktijkavonden te houden op het gezamenlijke uur van de G-schaatsers van Leiden en Katwijk. Dat is namelijk rustiger dan het gezamenlijke trainingsuur van IJsclub "Voorwaarts" en de IJVL het uur ervoor.
Teneinde misverstanden te voorkomen, stuurde ik een mailtje naar Gerard van Tol, de coördinator van het G-schaatsen, met het verzoek, of hij de G-schaatsers in wilde lichten, alsmede Katwijk op de hoogte stellen van de komst van de SIC-cursisten.

Maar u raadt het al: Gerard heeft het mailtje nooit gelezen. Het mailtje is keurig verzonden naar zijn oude emailadres. De G-schaatsers waren zodoende niet op de hoogte van onze komst. En dat kregen we te horen ook.
Vooral Kevin en Joeri, de twee snelste schaatsers, mopperden de hele les.
"Welke idioot heeft dit verzonnen?"
Geheel naar waarheid biechtte ik op: "Ik!"

Toen werd het even stil. Dat bood mij de kans om uit te leggen, waardoor ik tot dit voorstel gekomen was.
Maar in de eerste plaats was ik gekomen om hen een goede training te geven met het oog op de Special Olympics op 29 november. En tussen de klaagzangen door lukte dat naar mijn idee behoorlijk goed. De glijstart, de bijhaal, de zijwaartse afzet, de Steigerung en de gewone start kwamen aan bod, maar de oefening, die het beste slaagde was starten bij de boarding, waarbij ik met een arm de hoogte van de boarding aangaf.
"Hier mag je niet boven komen!", gaf ik als opdracht mee. En als trainer kon ik volop genieten. Aan de overzijde van de baan zag je alleen aan de armzwaai, waar "mijn" G-schaatsers reden.
Ondertussen zag ik met enige regelmaat de SIC-cursisten langskomen. Iedere deelnemer had een andere oefening voorbereid, zodat ik een staalkaart aan oefenstof zag passeren. Ook hiervan kon ik genieten. We zijn immers allemaal bezig om te leren, hoe we anderen beter kunnen laten schaatsen.
Kennelijk was dit bij mij ook gelukt, want zowel Kevin als Joeri kwamen me bedanken voor de leuke les. Ondertussen waren Bert Staal en Gerard Driessen in gesprek met de coördinator van het G-schaatsen in Katwijk. Zij verzocht ons om volgende week niet op het uur van de G-schaatsers de SIC-cursus te beëindigen. Het verzoek was in dusdanige bewoordingen geformuleerd, dat het niet tot misverstanden kon leiden.

In de kantine van de Leidse IJshal werden de oefeningen van de cursisten geëvalueerd. Tevens werd besloten om de laatste cursusavond volgende week te vervroegen naar 7 uur 's avonds.
Het thema is dan foutenanalyse. Wat is de meest beperkende factor bij een schaatser? En welke aanwijzingen en oefeningen zou je als trainer geven om deze beperkende factor in de schaatstechniek op te heffen?
In het mailtje aan alle SIC-cursisten, inclusief degenen, die gisteren verhinderd waren, stuurde ik dit filmpje mee met de vraag "Bij welke verbetering gaat de schaatser er het meest op vooruit?"

Eén antwoord leidde in ieder geval niet tot welke vorm van misverstanden dan ook: "Geen idee waar ik dan zou moeten beginnen...."

De nieuwe Pink Floyd

In de jaren '70 was het iets, waar je naar uitkeek: de nieuwe Pink Floyd. Je zorgde dan, dat je genoeg zakgeld bij elkaar gespaard had om de lp van deze psychedelische en symfonische rockgroep te kunnen kopen.

In "De Hobbit" in Nieuw-Vennep luisterden we graag naar deze fantastische muzikanten, die grensverleggend waren. Ook keken we daar naar films zoals "Pink Floyd Live at Pompeii".

Nadat Roger Waters, die de meeste composities voor zijn rekening nam, Pink Floyd verlaten had in 1985, duurde het na "A Momentary Lapse of Reason" nog 7 jaar voor "The Division Bell" verscheen.

Na 1994 verschenen er met enige regelmaat solo-projecten van de diverse groepsleden, al dan niet met andere grote namen uit de popmuziek.

Na het overlijden van toetsenist Rick Wright in 2008 had ik nooit verwacht, dat er nog werk van Pink Floyd uit zou komen, tot ik een paar weken geleden een bericht op internet las over "The Endless River".

Vanmorgen belde ik vanaf mijn werk naar "Plato" in Leiden of ze een exemplaar voor mij apart wilden leggen.
"Dat was niet nodig", kreeg ik te horen: "We hebben genoeg voorraad ingeslagen".
Om kwart voor 2 fietste ik naar het centrum van Leiden, waar ik een exemplaar van "The Endless River" kocht. Klaarblijkelijk was ik niet de enige, die op dat idee gekomen was, want nog voor de verkoop begonnen was, was de laatste Pink Floyd al meteen goud.

Thuis gekomen kon ik maar gedeeltelijk genieten van mijn nieuwste aankoop, want ik moest me omkleden omdat ik naar de Leidse IJshal moest om 2 uur les te geven aan kinderen.
Het waren voor mijn doen serieuze lessen met de nadruk op de zijwaartse afzet. Bij de buitenschoolse sport schoof ik 1 jongen door naar een trainingsgroep op de buitenbaan. Hij reed in betrekkelijk korte tijd 15 rondjes op de buitenbaan, waar de langzaamsten 3 rondjes reden. Het zegt iets over het niveauverschil, waarmee je als trainer soms te maken krijgt.
Bij het lesuur van de IJVL had was een jongen, die ineens doorhad, hoe hij pootje over moest doen. Hij kon er geen genoeg van krijgen. Voor de groep beginnende schaatsers is dit zeer snel: na 6 lessen!
Wat ook snel was, was mijn fietstocht naar huis. Eindelijk kon ik de prachtige cd "The Endless River" helemaal draaien. Een cd, die ik iedereen kan aanbevelen.

En nu maar hopen, dat we komende winter eindeloos over rivieren kunnen schaatsen!

Een vlucht regenwulpen

Gisteren beleefde Nederland de warmste novemberdag, die ooit is gemeten.

Iedereen genoot van het prachtige weer. Iedereen? Nou, niet helemaal. Er waren ook mensen, die moesten werken, zoals deze bibliothecaris. Nu was het voor de bibliotheek in Katwijk een dag, die verliep, zoals ik het met 35 jaar ervaring uit kon tekenen. 's Ochtends zou het druk worden, daar Nederland leest zou beginnen, 's middags zou het stil zijn vanwege de beladen derby Quick Boys-Katwijk, zeg maar een Ajax-Feyenoord op dorpsniveau.
Om 10 uur stonden de klanten in het zonnetje al te wachten tot de deuren open gingen. Klanten konden op vertoon van hun bibliotheekpas een gratis exemplaar krijgen van "Een vlucht regenwulpen" van Maarten 't Hart.

Deze roman uit 1978 bevat diverse autobiografische elementen.

"Een vlucht regenwulpen" is in 1981 verfilmd.

De mooiste herinnering aan deze roman van Maarten 't Hart komt van een collega uit Katwijk. We waren nog niet zo lang geautomatiseerd begin jaren '90 en er kwam een leerling van een school naar de balie met de mededeling: "Ik kan een vlucht regenwurmen niet vinden!"
Om half 1 hoorden we plotseling een paar forse knallen. Volgens mij is het nog lang geen Oud en Nieuw, maar het vuurwerk was er al wel. In een stoet van een paar honderd man liepen supporters langs de bibliotheek naar het veld van Quick Boys voor het spektakelstuk van de dag, die uiteindelijk door Katwijk zou worden gewonnen.

Het was op Nieuw-Zuid een stuk drukker dan in de bibliotheek.
Toen ik om kwart over 4 op de fiets stapte, was het een stuk frisser dan ik had verwacht. Door zeedamp was het behoorlijk afgekoeld. 's Ochtends was het ook nog vrij fris, toen ik op Katwijk aan fietste. Zodoende had ik weinig meegekregen van de warmste novemberdag ooit.

Exposities

Mijn vrouw kreeg van een ex-collega dit mailtje: "Misschien iets voor Bert: "Schaatsen en sleeën in de streek". In De Vergulde Wagen in Alphen. Ik heb het boekje van Bert gelezen. Wat een enthousiasteling. Ik wist niet dat je zo'n sportieve man hebt, Ada."

Uiteraard ging ik op internet op zoek naar informatie over deze tentoonstelling. Zo kwam ik op de site van de Historische Vereniging Alphen aan den Rijn.

Bij de Historische Vereniging Alphen aan den Rijn is van 18 oktober 2014 tot en met 3 januari 2015 een expositie te bekijken over het thema "Schaatsen en sleeën in de streek".
De winter is nog niet begonnen. Maar om alvast in de stemming van "schaatsen" te komen is er in het gebouw van "De Vergulde Wagen" een unieke verzameling schaatsen te bekijken. Ruim 25 verschillende paren (houten) schaatsen zijn tentoongesteld, alsmede unieke schaatskaarten van de omgeving van Alphen aan den Rijn. Tevens liggen er boeken over schaatsen, zijn er oorwarmers, schaatsmedailles, een bundeltje schaatsliedjes, stempelkaarten en nog veel meer zaken die met schaatsen te maken hebben. Ook zijn er enkele prachtige oude foto's van "ijsvermaak" in Alphen aan den Rijn.
De materialen zijn beschikbaar gesteld door IJVL-lid Aad van den Ouweelen uit Leiden. Een prachtige verzameling schaatsspullen, die de moeite waard is om te komen bekijken.


Kom gewoon even binnen bij de Historische Vereniging. De expositie over "Schaatsen en sleeën in de streek" is in gebouw "De Vergulde Wagen" aan de Van Boetzelaerstraat 48 te Alphen aan den Rijn. De expositie is te bezichtigen op woensdag van 14.00 tot 16.00 uur en op zaterdag van 11.00 tot 16.00 uur.


Nu gebeurt het soms, dat je naar iets aan het zoeken bent, maar dat je dan een interessante bijvangst doet. Dat deed ik dit keer dus ook. Zo stuitte ik op de expositie "Winter in Nieuwkoop".

De expositie “Winter in Nieuwkoop” van de Nieuwkoopse fotografe Ingrid Maaijen is op vrijdag 17 oktober, onder grote belangstelling, geopend bij Bakker & De Vos, Centrum voor bewegen en gezondheid.
De opening werd verricht door Ingrid zelf nadat ze kort was toegesproken door Teun Bakker, mede eigenaar van Bakker & De Vos. De foto’s zullen tot medio januari 2015 gedurende de openingstijden van de fysiotherapiepraktijk te zien zijn. Een ieder is van harte welkom om even binnen te lopen en de foto’s te bewonderen.
Er zijn foto’s te zien van Nieuwkoop en omgeving, in prachtige en voor Nieuwkoop en omgeving kenmerkende winterlandschappen. Sculpturen van smeltend ijs langs het Meijepad maar ook de kracht van de natuur bij harde wind. Daarnaast een aantal prachtige foto’s van een reiger in gevecht met een kikker maar ook een kleine ree met vragende oogjes. Kortom, zeker de moeite waard om even te komen kijken bij Bakker en De Vos.
Indien u in de gelegenheid bent om deze exposities te bezoeken, dan raad ik dat van ganser harte aan. Uit eigen ervaring weet ik trouwens, hoe mooi de Nieuwkoopse plassen in de winter zijn.

Daantje gaat schaatsenrijden

Soms kom je toevalligerwijze op een nieuwe vondst of komt uit je geheugen iets opborrelen, dat je allang vergeten was. Vorige week haalde iemand zo'n verdrongen herinnering weer bij me naar boven.

In de Leidse IJshal vroeg Henk Distelvelt, met wie ik het wel eens vaker over literatuur heb, van wie het boek "Daantje leert schaatsen" was. Hoewel dit boek al jaren uit mijn herinnering was, antwoordde ik spontaan: "Van Leonard Roggeveen".
's Middags zocht ik als goed bibliothecaris even op internet en mijn vermoeden werd bevestigd met dien verstande, dat de titel ietsje anders was: Daantje gaat schaatsenrijden.

Leonard Roggeveen. Daantje gaat schaatsenrijden. Illustraties van de auteur. Van Goor Zonen, Den Haag 1933.
Daantje gaat schaatsenrijden is het klassieke schaatsboek, vertaald in het Engels, Duits en Frans en mogelijk nog meer talen: Danny goes skating, Herr Daantje geht aufs Eis, Clodomir fait du patinage.
Daantje gaat schaatsenrijden is het tweede boekje in de Daantje serie. Het gaat over Daantje. Zestig jaren oud is hij. Maar stevig! En gezond! Daantje gaat naar het gladde baantje. IJs van twee nachten, zegt de hoofdonderwijzer. Daantje zakt er dus door, zijn baard bevriest. Het kost dan ook nog veel moeite om door de donkere avond weer thuis te geraken. Hij geeft uiteindelijk zijn schaatsen maar aan zijn neefje Teunis, die er dolblij mee is.


Maar nu komt het leuke: op De Krabbelbaan, een site van IJVL-lid Max Dohle, kwam ik een heleboel titels tegen, die ik nog niet kende!
Om jullie lekker te maken komen hier wat prachtige boekomslagen. Geniet ervan.













En dit is hetgeen we natuurlijk allemaal op hopen!