Startnummer 302 of "Zo erg is het niet...."

Het was vanmorgen een behoorlijk verregende ochtend. Morgen ziet het er een stuk beter uit. We boffen wat dat aangaat met de 25e marathon van Leiden.
In een miezerregen fietste ik naar de bibliotheek van Valkenburg toe, waar ik in mijn eentje moest werken. Doordat het tijdens de openingsuren behoorlijk doorregende, was het stil in de bibliotheek.
Vanaf Valkenburg fietste ik naar de Lokhorstkerk in Leiden, waar we om 1 uur een repetitie hadden van de Leidse Koorprojecten. Onder leiding van Wim de Ru begonnen we met twee Redeloze zangen van Daan Zonderland en Albert de Klerk.

Na "Een nachtegaal in Echternach" volgde "Archibaldus van Oostzaan".

Ondanks dat het al een kwartaal geleden was, dat we dit gezongen hadden, zat het er nog aardig in. Dat gold ook voor "Souvenir uit Nederland" van Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink.

Ook "False love" van Edward Elgar ging over het algemeen redelijk goed. Er zaten voor de sopranen een paar lastige noten in het slotgedeelte, waarbij de bedrogene zich beklaagt. Het kwam er zeer aarzelend uit, hetgeen de dirigent de spreuk ontlokte: "Dit is wel heel zielig". De herkansing ging wat beter, maar "Zo erg is het niet...."
Met dit in het achterhoofd begonnen we aan de eerste pauze, waarna we verder gingen met "I was glad". Dit kroningslied van Henry Purcell verliep gladjes.

Dat gold niet voor "Pater Noster" van Hendrik Andriessen. Hier moest nog behoorlijk aan geschaafd worden. Het is een lastig maar prachtig lied om te zingen.

In de tweede pauze haalden wij affiches op om reclame te maken voor de uitvoering op zaterdag 13 juni.

"Hör mein Bitten, Herr" van Felix Mendelssohn Bartholdy werd in delen geoefend en in zijn geheel goed doorgezongen, waarbij Wim op zoek naar dissonante zangeressen de sopranen en alten een lastig fragment een paar keer door liet zingen. Toen het naar zijn zin was, sloot hij af met de dienstmededeling: "Dan lag het toch aan mijn gehoorapparaat!"

Na de "Wederwijven" sloten we de 4 uur durende repetitie af met "Blest pair of Sirens" van Charles Hubert Parry, een lastig achtstemmig lied, waarbij je je partij nauwelijks op kunt pikken, als je een inzet mist.

Daar ik toch in de Leidse binnenstad was, haalde ik startnummer 302 maar meteen op. Hiermee ga ik morgen de marathon van Leiden lopen. Vanmiddag heb ik mijn longen een uur of 4 intensief gebruikt, morgen mag ik dat wederom doen. En waar ik vandaag soms wat moeite had met de juiste inzet, daar zal het morgen niet aan ontbreken....

Een avond vol variatie en muzikale genoegens!

Over precies een maand, op zaterdag 13 juni kunnen jullie genieten van een zeer gevarieerde muzikale avond!

Het projectkoor van Stichting Leidse Koorprojecten verzorgt samen met Fleet Choral Society uit Engeland een boeiend concert in Leiden. Het optreden staat onder leiding van de bekende Leidse dirigent Wim de Ru en de Engelse dirigent Gwyn Parry-Jones. De twee koren brengen prachtige liederen ten gehore van onder meer Henry Purcell, Edward Elgar, John Rutter, Hendrik Andriessen, Christine Donkin, Franz Schubert en Hubert Parry.

Het concert is in de Hartebrugkerk in de Haarlemmerstraat 110 te Leiden. Aanvang 20.00 uur, zaal open 19.30 uur. Kaarten a € 17,50 inclusief consumptie, zijn te koop aan de zaal.
Het Engelse koor Fleet Choral Society is een weekend op bezoek in Leiden en geeft dan samen met het projectkoor uit Leiden dit mooie concert.

Wim de Ru heeft samen met de dirigent Gwyn Parry-Jones van FCS een interessant programma samengesteld. Met werk van Engelse en Nederlandse componisten uit de 19e en 20e eeuw en met zowel wereldlijke als religieuze muziek. De koren zullen gedeeltelijk samen zingen en ook ieder apart.
Het Engelse koor brengt een uitgebreid bezoek aan Leiden en zal via een stadswandeling kennis maken met onze mooie stad. Het concert zal ook in Fleet in Engeland gegeven worden: het projectkoor van Stichting Leidse Koorprojecten brengt in juli een tegenbezoek.

In de voorverkoop zijn de kaarten € 16,-, aan de kerkdeur € 17,50. Wilt u daar gebruik van maken, dan wordt u vriendelijk verzocht het totale bedrag over te schrijven naar rekeningnummer NL04 INGB 0005 7203 29 ten name van de Stichting Leidse Koorprojecten, onder vermelding van uw naam en aantal kaarten. De kaarten liggen vervolgens voor u op naam klaar bij de ingang van de kerk.

Dodenherdenking

Op 4 mei is het in Nederland 's avonds om 8 uur 2 minuten stil vanwege de Dodenherdenking. Dit was in 1945 het moment, dat in Wageningen de overgave door de Duitsers werd getekend. Als kind kende ik van thuis en van school verhalen over de bezetting en het verzet uit de Haarlemmermeer.

In de rest van Europa is de Dodenherdenking vaak op 11 november om 11 uur, het moment, waarop in 1918 de Wapenstilstand inging.
Gelukkig ging deze minstens zo bloedige oorlog, waarbij er dagen waren waarop meer dan 100.000 mensen aan het front stierven: de complete bevolking van Leiden! Die ellende bleef Nederland bespaard. Wel heeft de mobilisatie ons een hoogtepunt in de literatuur opgeleverd: "Frank van Wezel's roemruchte jaren" van A.M. de Jong.

Af en toe heb ik schaterend van het lachen deze antimilitaristische roman gelezen. De schrijver A.M. de Jong zou in de Tweede Wereldoorlog een van de slachtoffers worden van de Silbertannemoorden.
De evenknie van "Frank van Wezel's roemruchte jaren" is "De lotgevallen van de brave soldaat Svejk" van Jaroslav Hasek.

Over de Tweede Wereldoorlog zijn er genoeg verhalen in omloop. Over de Eerste Wereldoorlog is dat, zeker in Nederland, veel minder. Deze dagen kwam bij mij weer letterlijk en figuurlijk een verhaal naar boven uit "the Great War".
In 1977 was ik met Bas en Thea Warnink, Joep Kapiteyn en Nel Arends op vakantie. We zouden naar Ierland gaan. We zouden vanuit Fishguard oversteken naar Rosslare. We kampeerden in deze kustplaats in Wales. Na het avondeten gingen we naar "the Club", een op de camping gelegen pub, waar we nog wat wilden drinken.

Het was echter een Gentlemen's Club. De mannen werden keurig ingeschreven als "member", terwijl de vrouwen door mochten lopen. Hierover waren zij, tot onze grote vreugde, nogal verbolgen.
Terwijl wij ons laafden aan het lokale bier, raakten we aan de praat met een 84-jarige Schot, die in "the Great War" oorlogsvlieger was geweest.

In met linnen beklede oncomfortabele tweepersoonsvliegtuigen ging het er nogal amateuristisch toe.

De bommen werden boven de loopgraven van de Duitsers opgepakt en met de hand overboord gezet. Dit verhaal uit een compleet ander tijdperk is altijd in mijn onderbewuste blijven hangen.

Af en toe komt het weer naar boven. Zoals bij deze Dodenherdenking.

Naschrift:
Na de Dodenherdenking op de televisie keken we naar "De jongen in de gestreepte pyjama" op SBS6.

Dat film over een concentratiekamp onderbroken werd door diverse reclameblokken was op deze avond al storend, maar het werd helemaal bizar toen er een reclame tussen zat waarin een paar voor een korte vakantie op zoek ging naar een perfecte hotelkamer in....Berlijn!