donderdag 30 juni 2016

Noordzeepassage

De afgelopen woensdagavonden kon ik niet skeeleren op de baan in Leiderdorp. Ik verheugde me er al op, maar de weergoden dachten daar anders over. Om kwart voor 7 begon het te regenen. Einde oefening. Letterlijk.
Vanmorgen fietste ik naar de Hoofdbibliotheek, waar ik mijn bureau leeg moest ruimen in verband met de asbestsanering. Ik keek op intranet voor is aan de slag ging en zag tot mijn stomme verbazing, dat de Noordzeepassage als plek voor de nieuwe Hoofdbibliotheek was uitgekozen door de gemeente. Dit werd bevestigd door dit bericht in het Leidsch Dagblad.

Hoewel het niet de plek van onze eerste voorkeur is, valt er heel wel mee te leven. We zitten in ieder geval aan een drukke winkelstraat en vlak achter de Boulevard. In Engeland zouden ze zeggen: "It could be worse!"

Deze zomer kan ik in de stemming komen doordat ik in Engeland ga fietsen. Daarbij is er in ieder geval sprake van een Noordzeepassage.

En die is dit jaar toch anders dan anders....

woensdag 29 juni 2016

Offline.nl

Vol enthousiasme kregen we een brief van online.nl, dat op 28 juni het een en ander omgezet zou worden, waardoor we een veel snellere verbinding zouden krijgen. Het modem zou opnieuw opstarten. Indien het niet zou lukken, dan moest je de stekker er 30 seconden uit trekken en dan zou alles goed komen. Zo niet in Huize Breed.
Het modem wilde niet opstarten, dus ik belde naar het expertteam. Een mevrouw hielp mij en er zou zowaar diezelfde dag nog iemand langskomen met een nieuw modem. Ik moest er alleen voor zorgen, dat ik de hele middag thuis was.
Ik verving mezelf 's middags in Valkenburg, maar ik fietste 's ochtends nog wel even naar dit filiaal om zelf nog wat internetzaken af te handelen. De hele middag wachtte ik van 12 tot 6 uur voor Jan Doedel.

Het voelde aan als huisarrest. Ik moest in de buurt van de telefoon blijven, want ik zou gebeld worden als men eraan zou komen. Niet dus.
Na een paar telefoontjes naar online met telkens andere medewerkers werd een afspraak gemaakt voor vrijdagmorgen. Daar ik toch nog wat zaken af wilde handelen via de mail en aan mijn blog wilde werken fietste ik 's avonds nogmaals naar Valkenburg. De regen kon mij niet deren. Ik was blij, dat ik even naar buiten kon. Huisarrest is ook niet alles, net zo min als gedwongen offline zijn.

donderdag 23 juni 2016

Zomers

Ieder jaar gaan we met het personeel van de Katwijkse bibliotheek een keer uit eten. En waar kan je dat beter doen dan bij een strandtent? Dit jaar viel de keuze op "Zomers". Het weer was inderdaad zomers. Ondanks dat de bewolking vrijwel de hele middag bleef hangen, was het toch warm te noemen met 25 graden.
Voordat ik om half 1 naar Katwijk fietste, had ik thuis gewerkt. Daar luisterde ik behoorlijk vaak naar dit lied van de Zangeres Zonder Naam. Niet omdat ik ineens een fan geworden ben van deze Leidse zangeres, maar omdat er een lied gezongen moest worden voor een jubilaris en dan is het toch handig als je de melodie goed kent.

Na op het terras enkele Wieckse witten gedronken te hebben, hadden we een overheerlijk buffet. Daarna werd Annemarie in het zonnetje gezet. Uiteraard deed ik ook een duit in het zakje.

Aanvankelijk dacht ik aan een lied op de melodie van "Wel Annemarieke, waar gaat gij naar toe? Ook "Sweet silver Anny" van BZN, aanvankelijk een rockband met stevige nummers, passeerde de revue, maar uiteindelijk viel mijn keuze op een gedicht.

Zilveren Annemarie

Een kwart eeuw geleden kwam ze werken bij de bibliotheek.
Nou, dat hebben we geweten, want al spoedig bleek,
dat we een soort tornado in huis hadden gehaald,
waarbij je als collega het idee hebt, dat je faalt
als je je met haar hoge tempo gaat vergelijken.
Nee, onze Annemarie weet van geen wijken.
Nu schijnen de boekenkarren Arbo-proef te zijn,
maar als je razendsnel wilt ruimen is het niet fijn,
als zo’n propvolle kar plotsklaps kantelen kan
over een drempel of een richeltje, want dan
ligt de vloer ineens bezaaid met stapels boeken,
terwijl je zelf de EHBO-trommel op moet zoeken.
Laten we nog even doorgaan op het strooien:
je hebt mensen, die geld over de balk gooien.
Annemarie doet aan zulke fratsen nimmer mee.
Bij de invoering van de euro had ze een beter idee.
Ze nam de bak met wisselgeld naar boven mee
en op de administratie toonde ze, zonder dollen,
hoe je het muntgeld heel goed kunt laten rollen.
Nu zijn euro’s natuurlijk handiger dan lires,
want die hadden vaak een nulletje of zes.
Dat stond Annemarie toch wat minder aan
daar ze liefst jaarlijks naar Italiƫ wil gaan.
Op het gevaar af voor racist te worden versleten,
hoe bruin ze dan is, dat wil je echt niet weten.
Zelfs in kille regenachtige januarimaanden
houden onze klanten Annemarie staande
met de vraag of ze net op vakantie is geweest.
Maar ook het zwemmen is voor haar een feest
en de omstanders en kenners zeggen dan wel:
“Kijk, ze doet de borst- en de rug-Krouwel!”
Annemarie, het zilver is binnen, dat is niet fout,
maar iedere sporter gaat natuurlijk voor GOUD!

Na de ceremonie protecolaire volgde op deze heerlijke zomeravond het eveneens heerlijke dessert. Wat minder fijn was, was dat het steeds meer betrok. Om kwart over 10 stapte ik maar op de fiets om op tijd thuis te zijn, voordat deze zomerse onweersbui los zou barsten.

dinsdag 21 juni 2016

Reinier Paping

Op vrijdag 18 januari 1963 won Reinier Paping de zwaarste Elfstedentocht aller tijden. In de felle kou en op erbarmelijk slecht ijs haalden alleen de allersterksten het felbegeerde Elfstedenkruis. Reinier Paping groeide door zijn overwinning uit tot de held van de Elfstedentocht. De naam Paping staat stevig gegrift in het collectieve geheugen van Nederland. Nog dagelijks ervaart Paping de impact van zijn Elfstedenoverwinning.

Veel is er ook al geschreven en uitgezocht over de Elfstedentocht van dat jaar, maar een geautoriseerde biografie van de winnaar was er nog niet. Dit is de eerste biografie van Reinier Paping. Auteur Mark Hilberts gaat op zoek naar het fascinerende verhaal van de sportman Paping en ontrafelt de mystiek van zijn heldenstatus.

Op 18 februari, de 85e verjaardag van Reinier Paping, werd het eerste exemplaar van het boek aan de hoofdpersoon overhandigd in het 1e Friesche schaatsmuseum in Hindeloopen. Tegelijkertijd werd een tentoonstelling over de Elfstedentocht van 1963 geopend, die daar tot 18 september is te bezichtigen.
Na zijn overwinning in de zwaarste Tocht der Tochten opende de winnaar een sportzaak in Zwolle. Ans van Dijk, die al jaren in de Leidse IJshal schaatst, kocht bij Paping haar eerste schaatsen: "Ik dacht, hij zal er wel verstand van hebben!"
Zelf heb ik het genoegen gehad om deze schaatslegende tweemaal te ontmoeten. Beide keren was het op Flevonice. De eerste keer was eind november 2008 bij de Elfurentocht. Behalve dat hij het startschot loste, bemande Paping ook nog een tijdje de stempelpost. Zo kunt u op onderstaand filmpje zien hoe deze eenvoudige toerschaatser een stempel kreeg van de winnaar van de Elfstedentocht!

De tweede keer was in februari 2011, toen tijdens de Nierstichting Elfstedentocht op Evert van Benthem na alle toen nog levende Elfstedenwinnaars aanwezig waren.

Het meest idiote was, dat ik op Flevoncie een rondje van 5 kilometer op kop gereden met alle schaatsende Elfstedenwinnaars achter me aan, die stuk voor stuk veel beter kunnen schaatsen dan deze diesel. Maar ja, kennelijk hadden zij een vooruitziende blik, want met het winnen van de 1000 rondjes van Leiden behoor ik inmiddels ook tot het niet al te uitgebreide lijstje van winnaars van een tocht over 200 kilometer schaatsen.

Adel verplicht....

dinsdag 14 juni 2016

Muziekweb Touchscreen

Vanmorgen fietste ik via de volkstuin, waar ik de planten in de kas water gaf en flink wat aardbeien plukte, naar de Centrale Bibliotheek in Leiden, waar ik een jaar of 5 gewerkt heb. Ik was er op werkbezoek.

Er was een ochtend gepland rond de mogelijkheden van Muziekweb Touchscreen.

Op de deelnemerslijst ontwaarde ik Jack van 't Pad, een studiegenoot aan de Frederik Muller Akademie. Uiteraard praatte ik bij met deze muziekbibliothecaris.
Bij het uittesten van de Muziekweb Touchscreen stuitte ik op een nieuwe cd van Alan Stivell.

Onder de deelnemers was ook Monique Delfgaauw, een bibliothecaresse van het Conservatorium in Amsterdam. Nu wil het toeval, dat ik daar gisteren met het hele gezin was. Onze jongste dochter gaf daar een geslaagd concert. Nu is daar meestal sprake van in de figuurlijke betekenis van het woord, maar gisteren was het letterlijk. Het concert was het eindexamen.
Uiteraard gingen we klinken op de goede afloop en aansluitend met een aantal familieleden uit eten. Dit was nog eens een eindexamen, waar muziek in zat!

zondag 12 juni 2016

As in tas


Vanmorgen ben ik begonnen in "As in tas" van Jelle Brandt Corstius, een telg uit een literaire familie. Zijn vader was Hugo Brandt Corstius, die beter bekend is onder zijn pseudoniemen Piet Grijs, Stoker en Battus. Zijn zus is de columniste Aaf Brandt Corstius.
Elk voorjaar maakte Jelle Brandt Corstius een fietstocht met zijn vader. Een bestemming was er nooit, maar wel de zekerheid dat het niet langer dan twee dagen zou duren. Anders kregen ze ruzie. Op 18 april 2014 begon Jelle Brandt Corstius weer aan een tocht, maar dan zonder zijn twee maanden eerder overleden fietsmaatje en vader, Hugo Brandt Corstius, een wonderlijke man, die veel begreep van dingen waar de meeste mensen niets van begrepen (palindromen), maar weer heel weinig van de meest normale dingen (kinderen). Met in zijn fietstas een deel van de as van zijn vader legt Brandt Corstius in zestien dagen 1.620 kilometer af. Hij kampeert op een troosteloze camping in Luxemburg, wordt beroofd door zigeuners (de as laten ze achter), logeert bij een Maastrichtse dame die eist dat hij het douchewater opvangt om het toilet mee door te spoelen en trekt overmoedig met vijftig kilo aan bagage door de Ardennen tot hij aan de Middellandse Zee uitkomt, waar hij de as uitstrooit. "As in tas" is Jelle Brandt Corstius' meest persoonlijke boek, over zijn bekende vader, geschreven op het moment dat hij zelf net vader is geworden, in de vorm die we van hem kennen: een reisverhaal.

Ik kan het boek aan iedereen aanbevelen. Het zit vol humor. Af en toe kon ik een schaterlach niet onderdrukken, temeer daar er voor iemand, die vrijwel altijd op fietsvakantie gaat zeer veel herkenbaars in zit.
Aan het eind van het boek zitten een viertal bladzijden met lijntjes om op te schrijven met Jelle's welgemeende advies: "Maak hier plannen voor een mooie reis om je eigen trauma's te verwerken."

Dat doe ik ieder jaar al....
Mijn advies: lees "As in tas"!

donderdag 2 juni 2016

Rijnsburgse collegianten

Ada had mij gisterenavond verzocht om wat sla, spinazie en een tomatenplant uit onze volkstuin naar haar ouders te brengen. Ik wilde dat skeelerend doen, doch dat leek mijn echtgenote niet zo'n geslaagd idee. De tomatenplant zou de reis in de rugzak hoogstwaarschijnlijk niet ongeschonden doorstaan. Derhalve fietste ik naar mijn schoonouders toe.
Zij waren gisteren met tante Aad naar het Catherijne Convent in Utrecht geweest naar een tentoonstelling over Franciscus van Assisi.

In het museum hadden ze ook een paar schilderijen gezien van de Rijnsburgse collegianten.

"Dat is sterk", zei ik: "Aan het begin van het jaar was er een lener, die hier een aantal boeken over aangevraagd heeft."
We praatten nog even door over de collegianten en op hun Spartaanse wijze van dopen met Pasen. Uit eigen ervaring weet ik, dat het met Pasen behoorlijk koud kan zijn.

Met weer een nieuw stukje kennis over het werkgebied van mijn bibliotheek fietste ik naar huis, waar ik mijn skeelers aantrok voor een skeelertochtje van 10 kilometer rond de Stevenshof met een stuk op de Velostrada, waarbij de hieronder staande wilg het keerpunt was op dit fietspad richting Den Haag.

Vlak voordat ik thuis was, begon het te regenen. Een langere skeelertocht had er vanmorgen niet ingezeten.