In november werd ik thuis geïnterviewd door Eimer Wieldraaijer voor de rubriek "Mijn collectie" in het vaktijdschrift "Bibliotheekblad".
Aanvankelijk zou het artikel in het laatste nummer van 2016 verschijnen, maar omdat de redactie besloten had om "Mijn collectie" te vervangen door "Mijn passie" werd ik degene, die deze nieuwe rubriek mocht openen.
Alleen de kop al: "Je ziet ze denken: is die vent wel goed snik?"
In Amerika was ik nu miljonair geweest. Een beetje advocaat weet daar wel raad mee om een proces aan te spannen wegens smaad.
Maar gelukkig leven we in Nederland, waar we wat meer humor en relativeringsvermogen hebben. Eerlijk gezegd vind ik de kop fantastisch.
Als u met de linkermuisknop op de onderste foto klikt, wordt het artikel met kleine letters leesbaar en kunt u de achtergrond van de fraaie kop met enige moeite lezen. Die is toch anders, dan u denkt!
Vrijdagavond stormde ik met een noordwesterstorm in de rug naar Zoeterwoude toe, waar de IJsclub van Zoeterwoude een Elfstedentochtavond had georganiseerd. Ik kwam vrijwel tegelijk met Mart Moraal aan bij café "De Meester". Een minuut later kwam Henk Angenent binnen.
"Nou Mart", zei ik geheel naar waarheid: "We zijn toch maar mooi eerder dan Henk Angenent binnen!"
In de zaal waren al ruim 100 schaatsliefhebbers aanwezig. Ik kwam dan ook een hoop bekenden tegen waaronder Bert Raaphorst, Jan Versteegen, Sjaak Stuijt, Wil Verbeij en Jan van Rijn.
(Foto: Peter van Evert)
De spreker van deze zeer gezellige avond was Gerard van der Hoeven, die terugging naar de Elfstedentocht van 1940, toen de eerste Zoeterwoudenaar meedeed aan de Tocht der Tochten. Heel bijzonder was de aanwezigheid van mevrouw Rijlaarsdam, die in 1956 als jong meisje de Elfstedentocht had volbracht.
Deze pittige vrouw waarschuwde de winnaar van de Elfstedentocht van 1997. Toerschaatsers leven langer dan gemiddeld, de wedstrijdrijders juist korter.
Daarna was documentairemaker Dirk-Jan Roeleven aan de beurt, die eindredacteur is van Andere Tijden Sport en tenslotte werd Henk Angenent geïnterviewd, voordat de documentaire "Elfstedentocht 1997, Zes Helden, Eén winnaar" werd vertoond.
Daarbij vertelde de winnaar van 1997 ook over de Nierstichting Elfstedentocht, waar in februari 2011 alle Elfstedenwinnaars minus Evert van Benthem aanwezig waren.
Na de film bekeken te hebben, konden we voor slechts € 10,- het boek "Een onbegrepen doordouwer" kopen.
Maar waar anderen gewoon dit tientje overhandigden, ging ik over op de ouderwetse ruilhandel.
Uiteraard werden zowel "Molen- en Merentocht" als "De Elfsteden toch gereden" gesigneerd.
Daarna begaf ik me naar de bar, waar ik met Elfstedenmaat Wil Verbeij met andere Zoeterwoudse schaatsers een zeer gezellige avond had.
In vitrines waren krantenknipsels en veel boeken over de Tocht der Tochten te bezichtigen.
Om half 2 mocht ik tegen de harde wind in naar huis fietsen. Het was later geworden dan gepland, maar gezelligheid kent geen tijd. En gezellig was het temidden der Zoeterwoudse schaatsers!
In het tijdschrift "Landleven" staan deze maand een aantal schaatsverhalen.
Een van de geïnterviewden is Wim Vos. Deze marathonschaatser werd in 1985 9e bij de Elfstedentocht op 2 minuten van winnaar Evert van Benthem.
Een ander interview is met de vader van Richard van Kempen, die jarenlang onverslaanbaar was bij het marathonschaatsen. Loop even bij een krantenkiosk langs voor "Landleven", of nog beter: lees dit tijdschrift bij de openbare bibliotheek in uw buurt.
Allereerst wil ik alle lezers van mijn blog het beste toewensen voor 2017. Dat we er met zijn allen maar een mooi jaar van mogen maken.
Zelf begon ik de jaarwisseling samen met mijn vrouw met een aardige Nieuwjaarstraining. Nadat de totaalstand van 2016 op de kilometerteller op 10.278 kilometer was gekomen, zette ik de teller op 0 toen ik om kwart over 6 met Ada naar Hillegom fietste.
Vandaar reden we met de auto mee naar Bas en Nel Warnink, waar we met 9 personen Oud en Nieuw vierden.
Terwijl de Top-2000 op de radio klonk gingen wij vol overgave Keezbord spelen.
Wie beweert, dat wij al Keezend het oude jaar uitluidden, die kan ik niet tegenspreken.
Na elkaar om 12 uur een gelukkig Nieuwjaar toegewenst te hebben, gingen we onze bescheiden voorraad vuurwerk in de mistige Haarlemmermeer afsteken. Een vijftiental potjes later waren we klaar.
We reden na een laatste alcoholische versnapering genuttigd te hebben weer mee naar Hillegom, waar vandaan mijn vrouw en ik om kwart voor 2 naar huis fietsten, waar we om klokslag 3 uur aankwamen na in totaal 44 kilometer fietsen in het donker.
Na een te korte nacht zaten we om 10 uur aan het ontbijt. Zoals gebruikelijk keek ik daarna op Weerwoord, waar te zien was, dat Griekenland wel in de kou komt komende week en wij hoogstwaarschijnlijk niet.
Om een uur of 12 fietste ik naar de Leidse binnenstad, waar ik had afgesproken met de oude dinsdagtrainingsgroep van de IJVL voor de traditionele Nieuwjaarsreceptie.
Na de regenbui reed ik weer naar huis. Het was buiten veel kouder dan vannacht. De minimumtemperatuur beleefden we rond het normaal warmste moment van de dag, terwijl Zeeland een stuk kouder was dan het noordoosten van ons land..
Met Ada fietste ik naar mijn schoonouders toe. Mijn schoonvader begon spontaan over de schaatstochten in zijn jeugdjaren te vertellen. Hij had vooral in de waterrijke Krimpenerwaard geschaatst en was een paar keer vanuit Krimpen aan den IJssel naar Gouda en terug gereden. De traditie van een Goudse pijp halen op de schaats en deze heel thuis brengen kende hij.
Weer thuis gekomen stond de kilometerteller op 61 kilometer. Toch niet gek voor een simpele Nieuwjaarstraining.
