Over ruim 2 weken staat het concert rond Verdi en Rossini van de Leidse Koorprojecten met dikke letters in onze agenda genoteerd. Het gaat nu om de puntjes op de i.
Een van de grootste struikelblokken is de uitspraak van het Italiaans. Vooral als het snel uitgesproken moet worden, zoals in "Brindisi" van Giuseppe Verdi.
Nu past dat zwoegen op het Italiaans wel bij het weer van vandaag.
Dat is toch wel Italiaans te noemen.
Wat dat aangaat is de "Messa di Gloria" van Gioachino Rossini een stuk makkelijker.
Deels komt dat door mijn katholieke jeugdjaren. Als kind maakte ik het staartje van de Latijnse missen nog mee en de gebruikte teksten kan ik nog steeds grotendeels dromen. Wat dat aangaat snap ik de Italianen niet. Hadden ze een taal die makkelijk uit te spreken was en toch kozen ze voor een taal met tongbrekers.
Obelix had gelijk. Rare jongens die Romeinen!
's Lands meest bekende filosoof is wereldwijd gezien zonder enige twijfel Baruch Spinoza.
Er is een hele bibliotheek volgeschreven over zijn werk en de interpretatie ervan. In Rijnsburg is het Spinoza-huis te vinden met een standbeeld van Spinoza dat gemaakt is door Gerard Brouwer.
In Nederland is de filosoof Spinoza qua bekendheid voorbij gestreefd door iemand, die nog veel beter kon voetballen: Johan Cruijff.
De meest bekende uitspraak in plat Amsterdams is vermoedelijk "Elk nadeel heb zijn voordeel!"
En dit citaat is zeker toepasbaar op de stukken, die in de diverse media verschenen over mentale training na de onverwachte nederlaag van Feyenoord tegen Excelsior. Daarbij zat een prachtige kop met een uitspraak van Marc Lammers: "Feyenoord moet Sinterklaas-spanning hebben."
Want als het aankomt op Cruijffiaanse uitspraken, dan staat de voormalige bondscoach van het Nederlandse hockeyelftal zijn mannetje. Wat te denken van diens uitspraak "Ik heb nog nooit een wedstrijd gewonnen op mijn zwakste punt!"
Ik zal even wat prachtige citaten uit het artikel halen, waarmee iedere sporter zijn voordeel mee kan doen.
"The body achieves what the mind believes."
"Waar je struikelt, ligt je grootste schat begraven."
"Ik zeg altijd: kinderen die op straat spelen, zitten in een flow. Die hebben lol en denken echt niet: dadelijk zitten er 10.000 ouders te kijken."
"Je moet die Sinterklaas-spanning zoeken. Je hebt er zo'n zin in, je hebt je goed voorbereid. Je gedichtje gemaakt. Als je je focust op het eerste pakje dat je mag uitpakken, die eerste minuten, dan wil je heel graag die wedstrijd spelen."
"Positieve beelden met slow-motion, mooie muziek eronder, zodat je mensen raakt. Dat hebben we geleerd van golfer Joost Luiten. Die zegt ook: ik kijk 10.000 keer mijn beste slag terug. En dan krijg ik die beleving weer, mijn gedachten gaan positief visualiseren. Je lichaam neemt dat over."
"Ik zei tegen die meiden: hier heeft Nederland 24 jaar op gewacht. Dus ik legde er alleen maar meer spanning op. En dan zei ik ook nog, de slechtste zin die ik ooit heb gebruikt: dames, we mogen niet met 1-0 achter komen, want dan gaan de Duitsers op de counter leunen en gaat het niet lukken. Wat gebeurde? We kwamen 1-0 achter en hebben geen bal meer geraakt."
Vier jaar later, voor de Olympische finale in Peking, hield Lammers zijn béste wedstrijdbespreking. "Toen zei ik: dames, ik heb zoveel vertrouwen in jullie, doe je ogen eens dicht en denk aan je beste wedstrijd. Ik zag een glimlach op die gezichten verschijnen, de schouders gingen omhoog. Je zag het vertrouwen groeien in de kleedkamer. En ik zei: veel plezier, maak er een feestje van." Marc Lammers noemt atleet Usain Bolt als lichtend voorbeeld.
"Als je hem ziet voor een grote finale, dan maakt hij lol, het lijkt of hij heel ontspannen is. En als de wedstrijd begint, is hij weer gefocust. Maar hij maakt er een feest van. Hij weet ook dat hij ontspannen die race moet lopen, anders gaat zijn hartslag omhoog en haal je het niet meer. Dus misschien traint hij zichzelf ook wel om plezier te maken."
Lammers maakt dus gebruik van zijn enorme ervaring in de topsport.
Ik wil dit stukje over mentale training besluiten met een uitspraak van mijn Elfstedenmaat Frits van Huis: "Ervaring is vooral weten, wat je niet moet doen!"
Om te vieren dat het 50 jaar geleden is dat "Pink Floyd" zijn eerste single uitbracht, is vanaf zaterdag een grote tentoonstelling te zien in het Victoria and Albert Museum.
Er is behoorlijk uitgepakt met "The Pink Floyd Exhibition: Their Mortal Remains". De vitrines staan vol met kladjes van songteksten, microfoons, tekenboekjes, aanplakbiljetten, oude foto's en brieven.
De opzet van de expositie is eenvoudig: in elke ruimte wordt chronologisch en aan de hand van de albums van "Pink Floyd" een periode behandeld.
Toch is de muziek het belangrijkste. Er is een hele kamer ingericht met instrumenten en techniek. De zaal is inderdaad een walhalla voor liefhebbers: drumstellen, gitaren, versterkers, microfoons: het staat allemaal zorgvuldig uitgestald.
In dezelfde ruimte kan de bezoeker op een mixtafel een eigen versie van de hit "Money" uit 1973 maken.
Voor deze tentoonstelling is "Comfortly numb" opnieuw afgemixt. Dit het laatste optreden van de band met zijn vieren, in 2005 in een concert in Hyde Park in Londen.
Het Victoria and Albert Museum bracht eerder de zeer succesvolle tentoonstelling "Bowie is", die na een periode in Londen op wereldtournee ging. Ook Nederland werd aangedaan: in het Groninger Museum trok de expositie meer dan 200.000 bezoekers.
"Als de Pink Floyd-expositie ook een succes wordt in Londen, dan willen we zeker weer naar andere musea", zegt Victoria Broackes. "Ik hoop ook naar Nederland."
Zodra de tentoonstelling naar Nederland komt, zal ik "Welcome to the machine" zijn. Nu Siebe niet meer in Caterham woont, zie ik ons niet zo snel naar Londen gaan. En de tentoonstelling meepikken in de zomervakantie? Zo heel fijn is het fietsen door Londen nou ook weer niet....
Toch wil ik "The Pink Floyd Exhibition" graag een keer zien. Vanaf mijn jeugd ben ik al fan van "Pink Floyd".
In "De Hobbit" was het vermoedelijk de meest gedraaide muziek. Dat is een waarheid als een koe....
Zoals ieder jaar is ook dit jaar weer de Nico Scheepmaker Beker uitgereikt. De jaarlijkse vakprijs voor het beste sportboek is afgelopen maandag uitgereikt.
De genomineerden waren:
"1936. Wij gingen naar Berlijn" (Auke Kok/Thomas Rap)
"Mien. Een vergeten geschiedenis" (Mariska Tjoelker/Thomas Rap)
"Thomas Dekker. Mijn gevecht" (Thijs Zonneveld/Voetbal Inside)
"De Lange. Het verhaal van Dick Nanninga" (Jeroen Siebelink/Thomas Rap)
"Pellegrina. Een Italiaanse wielerbedevaart" (Lidewey van Noord/Robert-Jan van Noort/De Muur) Auke Kok heeft de Nico Scheepmaker Beker voor het beste sportboek van 2016 gewonnen. De auteur is onderscheiden voor "1936. Wij gingen naar Berlijn". Het juryrapport zegt: "Een welkome beschrijving van de historische Olympische Spelen in Duitsland onder Hitler, gezien vanuit Nederlands standpunt".
In 2004 won Kok ook al met "1974. Wij waren de besten".
Daarnaast is er de publieksprijs voor het sportboek van het jaar.
Op de shortlist stonden deze genomineerden:
"Boskamp. Leven met Feyenoord" (André van Kats)
"Expeditie Edith" (Edith Bosch en Jasper Boks)
"Johan Cruijff. Mijn verhaal" (Johan Cruijff en Jaap de Groot)
"Een leven met Formule 1" (Olav Mol)
De winnaar van Helden Sportboek van het jaar 2017 is bekend! De publieksprijs, waar lezers op konden stemmen, werd in de wacht gesleept door "Boskamp. Leven met Feyenoord" van André van Kats.
Een paar weken geleden vroeg een zwager van me op ik belangstelling had voor "100 jaar winter". Een schoolvoorbeeld van een retorische vraag, waarvan je het antwoord al weet. Afgelopen zaterdag kwam ik in het bezit van het gedenkboek van het gewest Noord-Holland/Utrecht van de KNSB over de jaren 1895 tot 1995. Het boek is geschreven door Ron Couwenhoven en Huub Snoep, die al menig schaatsboek op hun naam hebben staan.
In 1895 sloot een aantal ijsclubs in Noord-Holland zich aaneen. Dat was het begin van het huidige KNSB-gewest Noord-Holland/Utrecht. Ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan is de rijke schaatsgeschiedenis van dit gewest door twee ervaren auteurs te boek gesteld. Beroemde schaatsers als Jaap Eden, Sjoukje Dijkstra, Henk van der Grift, Ard Schenk en Yvonne van Gennip figureren er uitgebreid in. De chronologisch behandelde geschiedenis is gelardeerd met allerlei smeuïge en wetenswaardige verhalen en portretten.
De tekst en de plaatjes vormen tezamen een heerlijk lees- en kijkboek voor de schaatsliefhebbers. Daar het boek inmiddels al 22 jaar oud is, zal het alleen antiquarisch verkrijgbaar zijn of u kunt het natuurlijk via uw bibliotheek lenen. Het is zeer zeker de moeite waard.
Wat te denken van de toertochten uit 1917, dit jaar precies een eeuw geleden. En wat dacht u van de baanvegersstaking in Purmerend?
Onder het kopje "Niet alledaagse trouwpatij" is een stukje te lezen uit de Goedkoope Purmerender Courant van 3 januari 1909. W. de Bood en A. van Vuure gingen met getuigen, familie en kennissen op de schaats van Purmerland naar het Raadhuis te Ilpendam. Een enkeling ging op de prikslee.
Het grappige was, dat de grootmoeder van het bruidspaar 62 jaar eerder met haar aanstaande man ook op Oudejaarsdag per schaats naar Ilpendam was gereden om in het huwelijksbootje te stappen.
Dat waren nog eens tijden!
