Beschuit met muisjes

Vanmorgen om 8 uur vertrok ik op de fiets naar Leiden Centraal, waar ik de trein naar Utrecht pakte. Daar wandelde ik naar de Catharijnesingel, waar we de cursus OR & Arbo hadden. Daar werden we onthaald met beschuit met muisjes. De cursusleidster was vannacht voor de derde keer oma geworden.

Er zijn slechtere manieren om een cursusdag mee te beginnen. Met 8 cursisten uit 4 andersoortige organisaties werd de Arbowet uitgelegd en de veranderingen erin, die per 1 juli ingaan. Deels was het een herhaling van zaken, die je al wist, deels van zaken die in de loop der jaren wat waren weggezakt en deels was het nieuwe stof.

Het uitgangspunt van de Arbowet is het voorkomen van ongevallen. Probeer door beleid en handelen te voorkomen, dat je de ongevallenpiramide betreedt.

De cursusleidster was zeer ervaren en wist ons helder en en met gevarieerde werkvormen ons deze soms wat taaie stof bij te brengen, waarbij ook de Risico Inventarisatie & Evaluatie van onze 4 organisaties uitgebreid aan bod zou komen. Vooraf was aan ons gevraagd om de gebruikte voorbeelden binnen de 4 muren van het leslokaal te houden. Dat doe ik dan ook.
Dat geldt uiteraard niet voor de opgedane kennis over de vernieuwde Arbowet en de rol, die de Ondernemingsraad is toebedeeld in het terugdringen van risico's.

Aanstaande zaterdag mag ik daar mee aan de slag. Ik vermoed echter, dat dat wel eens pas na de fietsvakantie zou kunnen worden....

Keun

Vanmiddag stond ik ingeroosterd in de bibliotheek in Rijnsburg. Vandaag was het lastig om daar te komen vanwege de Rijnsburgse paardenmarkt.

Buiten was het met het heerlijke weer stukken drukker dan buiten. En dat, terwijl de bibliotheek het beste paard van stal had ingezet.

Daar kon je niet overspannen van worden. Ontspannen reed ik om 10 over 5 naar Noordwijk, waar we met het personeel van de bibliotheek een gezellige avond hadden bij boekhandel Van der Meer.

Daar we pas om half 7 terecht konden, fietste ik naar Joop en Gea Beenakker, waar ik onder schaterlachen bijkletste met de dirigent van "Oktopus" en zijn vrouw.

Met goed getrainde lachspieren vertrok ik naar boekhandel Van der Meer, waar we bij een buffet werden bijgepraat over de mogelijke samenwerking en hoe je activiteiten in moet zetten om de afkalving van bezoekersaantallen te kunnen keren.


Voor deze flauwe vent was er zoutarm eten, dat overigens prima smaakte. Het toetje bestond uit gemengd fruit. Terwijl ik daar naar toe liep, zag ik het boek "Keun 2017" op de balie liggen.

Het woord "Keun" haalde direct herinneringen aan Edith Günthardt naar boven, met wie ik vanaf 1985 met veel plezier had samengewerkt in filiaal Katwijk aan den Rijn. Als ze het naar haar zin had, zei ze altijd: "Het is keun!"
In 1998 is deze zeer spontane collega op veel te jonge leeftijd aan kanker overleden. Twee jaar ervoor had ik met haar man Gerard de Elfstedentocht gereden. We wisten in 1996 Ljouwert niet op de schaats te bereiken. Achteraf heeft dit falen mij als schaatser alleen maar sterker gemaakt. Ik had mijn lessen uit het falen geleerd. Een mens groeit door pijn. In dit geval geestelijke pijn.

Mentaal gesterkt wist ik 11 maanden later wel de Tocht der Tochten uit te rijden. Kramp in mijn kuit kon mij niet weerhouden. Every cloud has a silver lining.

Bedrijfskleding

Het zal niemand ontgaan zijn, dat er vanmorgen een aardige sloot water gevallen is.

Om half 9, het moment waarop ik meestal op de fiets stap om naar mijn werk te gaan, kwam de regen echt met bakken uit de hemel. Ik besloot om toch nog maar even te wachten tot de bui wat minder werd.
Ik trok mijn regenbroek aan en het IJVL-trainersjack, dat bij eerdere buien behoorlijk waterdicht bleek te zijn. Niet dus. Tegen dit soort zware buien bleek de trainersjas niet bestand. Als een verzopen kat kwam ik in filiaal Hoornes/Rijnsoever aan.
Niet alleen mijn jas was doorweekt, dat waren de mouwen van mijn bloes en de dunne katoenen sweater evenzeer. Ik hing ze over stoelen te drogen. Voor het eerst in mijn leven was ik blij, dat ik bedrijfskleding aan kon trekken.

Als dienstweigeraar hou ik helemaal niet van uniformen of iets wat daar op lijkt. Mijn voorkeur gaat uit naar andere kledij.

Mijn afkeer van bedrijfskleding heeft er mee te maken, dat anderen bepalen, hoe je er uit moet zien. Met 8 zusters boven me was ik gezegend met 9 moeders. In mijn jeugd heb ik voldoende ongevraagde kledingadviezen gekregen voor de rest van mijn leven!

Er schuilt geen modepop in mij, ook al was ik eenmalig blij met de bedrijfskleding, maar dat kwam vooral omdat die droog was.
Toch had, om de filosoof Cruijff te citeren, elk nadeel zijn voordeel. Ik dacht erover om het trainersjack mee te nemen bij de fietsvakantie komende zomer. Door de proef op de som, waarbij ik nattigheid voelde, zie ik daar toch maar van af.

Vliegende keep

In mijn jeugdjaren speelde ik veel voetbal. In officieel verband bij DIOS in Nieuw-Vennep, maar daarnaast vaak met klasgenoten of vrienden in parken of op grasvelden in los verband. We deden dan partijtjes. Veelal speelde iemand dan "vliegende keep". Je stond dan op doel, maar je trok rustig mee in de aanval.

Uiteraard stond ik ook wel eens op doel, veelal de minst begeerde plek bij de partijtjes. Maar later heb ik veel profijt gehad van mijn rol als vliegende keep. Vooral op mijn werk.
Ik ben overal inzetbaar en dat is als roostermaker een groot voordeel. Ik kan mezelf als een soort joker inzetten en dan met wat verschuivingen het rooster makkelijker rond krijgen.

Vandaag had ik weer baat bij deze vorm van souplesse. Vanwege de verwachte onweersbuien tussen 12 en 2, het moment, dat ik onderweg zou zijn, besloot ik eerder naar de Hoofdbibliotheek te fietsen en eerder te beginnen. Toen ik daar om half 11 aankwam na al een stevige bui op mijn kop gehad te hebben, hoorde ik, dat er net een ziekmelding binnen was gekomen. Ik regelde vervanging voor mezelf op de Hoofdbieb en een half uur later zat ik op de fiets naar Rijnsburg.
Het stormde en er hingen dreigende wolkenluchten. Astronomisch is het nog steeds lente, de meteorologische zomer is op 1 juni reeds begonnen, maar het leek wel herfst. Alleen de winter ontbrak nog voor "Four seasons in one day".

Voordat ik vanmorgen naar mijn werk fietste, was ik nog even langs mijn huisarts gereden om de bloeddruk te controleren. Deze was 136 om 70. Het gaat er steeds beter uitzien. Innerlijk sprong deze vliegende keep een gat in de lucht....